Εκτός από τις καταστροφικές φλόγες, ο γοτθικός ναός της Παναγίας των Παρισίων είχε να αντιμετωπίσει και έναν άλλον κίνδυνο, το ίδιο το μέσο που καλείται να τη σώσει από τη φωτιά: το νερό.
Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι προτιμότερο να αφεθούν τα ξύλινα και γύψινα δομικά στοιχεία στους υποστηρικτικούς αρμούς και στις αντηρίδες της «Νοτρ Νταμ» να καούν παρά να ρίξουν νερό στις νευρώσεις, διότι αυτές θα απορροφούσαν την υγρασία, αυξάνοντας έτσι το βάρος τους, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν κατάρρευση όλου τού συνόλου.
«Στη Λιόν συνέβη το ίδιο πριν πενήντα χρόνια. Οι ειδικοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, αποφεύχθηκε να βρέξουμε τις πέτρες και ο Καθεδρικός σώθηκε».
