ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: Η πρώτη μείωση του αριθμού των εισακτέων στα ελληνικά πανεπιστήμια αποφασίσθηκε επί υπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου, στην κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου, την περίοδο 1930-1932. Η αιτία ήταν ο περιορισμός του «άνεργου επιστημονικού προλεταριάτου».
Απόστολος Λακασάς
Οι εισακτέοι στη Νομική Αθηνών και στη Νομική Θεσσαλονίκης ορίσθηκαν σε 500 και 200 αντίστοιχα, ενώ 200 ήταν οι εισακτέοι στην Ιατρική και 50 στην Οδοντιατρική. Σύμφωνα με την έκδοση, η κυβέρνηση χαρακτήριζε σημαντική μεταρρύθμιση τη μείωση του αριθμού των εισακτέων, αφού «σύνθημα της Πανεπιστημιακής πολιτικής της Κυβερνήσεως υπήρξε ο περιορισμός του ποσού και η βελτίωσις της ποιότητος». Μάλιστα, η κυβέρνηση σκόπευε με τον νέο Οργανισμό του Πανεπιστημίου που ψήφισε στη Βουλή, σε «ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις, εγγυώμεναι την βελτίωσιν της ποιοτικής του αποδόσεως».
Η αποτροπή δημιουργίας ενός «άνεργου επιστημονικού προλεταριάτου» κατά την ορολογία της έκδοσης δεν αποτελεί μέλημα των τελευταίων κυβερνήσεων της χώρας. Αντιθέτως, είναι εντυπωσιακό ότι ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου, παρότι αποφάσισε φέτος «ψαλίδι» σε εισακτέους περιζήτητων σχολών (π.χ. Ιατρικές), πριμοδότησε με επιπλέον σπουδαστές τις εκκλησιαστικές σχολές, τα οικονομικά τμήματα μικρού επιστημονικού βεληνεκούς, τις σχολές λογιστών και κλωστοϋφαντουργών, ενώ το τμήμα ΤΕΙ στη Ζάκυνθο, που πέρυσι είχε τελικά μόνο 9 πρωτοετείς εισακτέους, «εισέπραξε» αύξηση θέσεων (πέρυσι του δόθηκαν 120 θέσεις, φέτος 130 θέσεις). Ποιος πλήττεται από αυτές τις επιλογές, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που λόγω των προβλημάτων του ενισχύει τον ταξικό του χαρακτήρα; Κατά κύριο λόγο τα παιδιά των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων, που δεν έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν την εκπαίδευσή τους ώστε να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται στρατιές άνεργου επιστημονικού προλεταριάτου, ενώ η Ελλάδα θα όφειλε να αναζητεί, μέσω και των ΑΕΙ, νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Βενιζέλος – Παπανδρέου, Τσίπρας – Γαβρόγλου απέχουν (μόλις) 85 χρόνια…
