Όχι, δεν πρόκειται για τη γνωστή φράση «μ’ αγαπάει, δεν μ’ αγαπάει». Εδώ δεν μαδιέται η μαργαρίτα αλλά οι και μάλιστα θα είναι σε διαρκές μάδημα, αφού έχουν ήδη συνδεθεί με τα συγκεκριμένα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Γι’ αυτό το λόγο και η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μιλάει διαρκώς και επιμόνως για υπερκάλυψη του πλεονάσματος για φέτος στους δανειστές.

Μόνο αν καταργηθεί ο Νόμος του Κατρούγκαλου και οι δεσμεύσεις του 4ου μνημονίου (ή μνημονίου διαρκείας), θα αντιμετωπίζονται οι συντάξεις αυτοτελώς από την ελληνική πολιτεία. Και με το δεδομένο της κυνικής ομολογίας του Τσακαλώτου περί αυτόματης επίλυσης του συνταξιοδοτικού προβλήματος (των μεγάλων προμνημοανικών συντάξεων) με το φυσικό θάνατο στα επόμενα 10-20 χρόνια των ίδιων των συνταξιούχων θα έχουμε τις συντάξεις που θέλουν οι δανειστές, κατανοούμε πλήρως την κυνικότητα των συριζαίων σε όλο της το μεγαλείο.

Αλλά γιατί να απορούμε; Η αμφισημία και η λεηλασία λέξεων και εννοιών δεν είναι η μόνιμη επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; «Κατάργησε» τα 2 πρώτα μνημόνια ψηφίζοντας άλλα 2. Έκανε δημοψήφισμα για να το λάβει υπόψη του θετικά και έκανε το αντίθετο – η γνωστή στο διεθνή τύπο ως «κωλοτούμπα». «Υπερασπίστηκε» τα εθνικά συμφέροντα στη συμφωνία με την πΓΔΜ, αλλά ο Ζάεφ και οι Σκοπιανοί την έκαναν και αυτή κουρελόχαρτο χωρίς να βαστάνε ούτε τα προσχήματα. «Καταργούσε» κάθε τόσο τις Πανελλαδικές εξετάσεις και τις έκανε πιο έντονες διαλύοντας και το λύκειο. «Διόριζε» κάθε χρόνο 20.000 εκπαιδευτικούς και τελειώνει τη θητεία του με το απόλυτο μηδέν.

Έτσι φτάσαμε στη σύνταξη διπλού προϋπολογισμού – όπως στα διπλά βιβλία των εταιρειών – με μειώσεις και χωρίς μειώσεις στις συντάξεις! Στην ουσία το όλο παιχνίδι παίζεται μόνο στην προσωρινή αναβολή και αυτό έχει συνδεθεί προφανώς με την ενδοτική πολιτική στο μακεδονικό ζήτημα. Αλλά αφού έχουμε βγει από τα μνημόνια, γιατί θέλουν την έγκριση των δανειστών;

Πρέπει να ομολογηθεί όμως εδώ και κάτι σημαντικό. Οι συντάξεις στη χώρα μας – και ιδιαίτερα την εποχή των μνημονίων – ποτέ δεν ήταν συντάξεις· δεν είχαν το ρόλο των συντάξεων. Πάντα συνδέονταν με τη ενεργή οικονομική στήριξη των παιδιών και των εγγονιών των δικαιούχων. Τώρα και στο μέλλον όχι μόνο χάνουν αυτό τον χαρακτήρα αλλά δεν θα μπορούν να σηκώσουν ούτε το βάρος της φροντίδας των ίδιων των συνταξιούχων – γίνονται επιδόματα.

Δεν είναι μόνο η άγρια περικοπή των συντάξεων που έκανε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – πιο άγρια και από αυτή που έγινε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Είναι και ο εμπαιγμός, ο προκλητικός εμπαιγμός ότι δεν θα κοπούν, ενώ έχουν ψηφίσει όλοι ομοφώνως και χωρίς καμιά ένσταση το νόμο που τις κόβει και που θα τις μαδάει συνεχώς στο μέλλον χάρη στα αιματηρά πλεονάσματα, για τα οποία μάλιστα επιχαίρονται! Ποια πολιτική ανάλυση μπορεί να συλλάβει την κομματική ψυχοπαθολογία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

Η λεηλασία στο γλωσσικό μας κώδικα είναι σχεδιασμένη από τα επιτελεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η ερμηνεία είναι απλή και δίνεται από έναν μεγάλο διανοούμενο της εποχής μας, τον Τσόμσκι. «Ένα μέρος του συστήματος προπαγάνδας επιδιώκει να αφαιρέσει από τις λέξεις το νόημά τους. Πιθανώς η διαδικασία αρχίζει σε κάποιο σχετικά ενσυνείδητο επίπεδο και μετά εισχωρεί στο μεδούλι μας. Η στέρηση νοήματος είναι εσκεμμένη».