«Ἐλήλυθας ἐκ Παρθένου, οὐ πρέσβυς, οὐκ Ἄγγελος, ἀλλ’ αὐτὸς ὁ Κύριος σεσαρκωμένος, καὶ ἔσωσας, ὅλον με τὸν ἄνθρωπον· διὸ κραυγάζω σοι· Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε[1]».
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Εἶπεν ὁ Κύριος, ὅλες οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων θά συγχωρηθοῦν, ἡ δέ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν θά συγχωρηθεῖ εἰς τόν αἰῶνα. «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πάντα ἀφεθήσεται τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι ὅσας ἐὰν βλασφημήσωσιν· ὃς δ’ ἂν βλασφημήσῃ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλ’ ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου κρίσεως»(Μάρκ., κεφ.γ΄,στ.28-29).
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι τό κτίσαν τήν ἀνθρωπίνην Φῦσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ[2]. Ὡς ἐκ τούτου καί λόγῳ τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως τῶν δύο ἐν Χριστῷ Φύσεων στήν Ὑπόστασιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἤτοι τοῦ Δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἡ ἀνθρωπίνη Φῦσις τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἔχει τήν ἰδίαν δόξαν καί τιμήν καθώς καί ἡ Θεία Φῦσις.
[1]Ὀκτώηχος, ἦχος β’, Παρασκευή, Εἰρμός δ’ὠδῆς.
[2]«Νοῦς μὲν ὁ ἀγέννητος Πατήρ, εἰκονικῶς τοῖς σοφοῖς προηγόρευται· Λόγος δὲ συνάναρχος, ὁ συμφυὴς Υἱός, καὶ Πνεῦμα ἅγιον, τὸ ἐν τῇ Παρθένῳ, τοῦ Λόγου κτίσαν τὴν σάρκωσιν». (Τριαδικός κανόνας α΄ἤχου, Θεοτοκίον α΄ὠδῆς)
