: «Δε υπάρχουν προφητείες, ούτε γνώση «από μέσα», όμως η προσεκτική ανάγνωση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας μπορεί να οδηγήσει σε κάποιες απαντήσεις» αναφέρει σε άρθρο του ο  Αντώνης Καραφώτης , εκπαιδευτικός Π.Ε. και συνεχίζει:

Το μέλλον βέβαια, εξαρτάται από τη δράση των ανθρώπων και οι άνθρωποι της εκπαίδευσης μπορούν να τα αλλάξουν όλα!  Οι απαντήσεις για τους επικείμενους διορισμούς δεν θα προκύψουν από μια διελκυστίνδα συμφερόντων-όπως πολλοί πιστεύουν και μαλώνουν στο facebook- αλλά από μία συνάρτηση αποτυχημένων πολιτικών και λογιστικής ανάλυσης των μελλοντικών αναγκών σε σχέση με τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.

Στην ερώτηση αν θα γίνουν οι , η απάντηση μοιάζει προφανής, ναι. Θα γίνουν  επειδή ο αριθμός που έχει προβλεφτεί είναι πολύ μικρός. Το ελάχιστο ποσοστό των σε σχέση με τις ανάγκες, είναι το εχέγγυο ότι αυτοί θα προχωρήσουν. Οι πιστώσεις του ΕΣΠΑ για αναπληρωτές, είναι εξασφαλισμένες για τα επόμενα χρόνια, μέσα από τον νέο προϋπολογισμό της Ε.Ε. Γλιτώνουν τον κρατικό προϋπολογισμό από δαπάνες και αυξάνουν την απορροφητικότητα κονδυλίων της χώρας, παρόλο που σπέρνουν τον εφιάλτη της ελαστικής εργασίας. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα «Ένα λαμπρό μέλλον για την ελληνική εκπαίδευση» που παραδόθηκε το 2018 στον τότε υπουργό Παιδείας Γαβρόγλου, έδινε συγχαρητήρια για την επέκταση των αναπληρωτών και της ελαστικής εργασίας στο δημόσιο σχολείο. Έτσι κι αλλιώς η πολιτική που ακολουθείται, εδώ και χρόνια αδιαφορεί για τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και τις ανάγκες των μαθητών. Οραματίζεται ένα φθηνό σχολείο, με όσο το δυνατόν λιγότερους μόνιμους εκπαιδευτικούς. Για να κοστίζουν λιγότερο και να φοβούνται περισσότερο. Για να γίνουν διορισμοί λοιπόν πρέπει –ειδικά για την Α/βαθμια που έχει τις περισσότερες νέες πιστώσεις ΕΣΠΑ – να μείνουν πολλά κενά, για να συνεχίσουν να αξιοποιούνται τα κονδύλια. Αυτό προκύπτει  και από τα στοιχεία συνταξιοδοτήσεων της φετινής χρονιάς, όποτε ρεαλιστικά ελπίζουμε σε διορισμούς.

Το πότε θα γίνουν και πότε θα ανακοινωθούν οι οριστικοί απαντώνται επίσης με την ίδια συλλογιστική. Γιατί κάποιος να βγάλει οριστικούς πίνακες στη μέση μιας σχολικής χρονιάς και να διορίσει  μήνα Μάρτη ή Απρίλη με αποτέλεσμα ξαφνικά να πρέπει να πληρώσει με κρατικό χρήμα ανθρώπους που μπορεί να πληρώνει με για άλλους 4 μήνες; Γιατί να δημιουργήσει πρόβλημα στην εγκυρότητα των προσλήψεων μέσα από τους προσωρινούς πίνακες που χρησιμοποιούνται έως τώρα; Η λογική λοιπόν λέει ότι θα βγάλουν πίνακες μετά την τελευταία φάση πρόσληψης αναπληρωτών και θα διορίσουν το καλοκαίρι..

Σχετικά με το αν θα γίνουν σε μια δόση οι 10.500 , πέρα από το γεγονός ότι είναι απολύτως απαραίτητο, το ελάχιστο, αλλά όχι το επαρκές για τις πραγματικές ανάγκες, δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι αυτό εξυπηρετεί κάπως την κυβερνητική πολιτική. Εξάλλου ποτέ δεν έχει ειπωθεί από επίσημα χείλη. Το ότι τα κενά αυξάνονται είναι πρόβλημα των σχολείων, αλλά καθόλου δεν προβληματίζει τους κυβερνώντες, οι οποίοι στα αυξανόμενα κενά θα ήθελαν πάντα να απαντούν με αύξηση ελαστικά εργαζόμενων αναπληρωτών και με περικοπές. Μόνο η μαζική διεκδίκηση από το εκπαιδευτικό κίνημα θα οδηγούσε σε επίσπευση διορισμών.

Ο εμφύλιος για την κατανομή δεν έχει νόημα. Δε θα εξαρτηθεί από τις πιέσεις των αιρετών, ούτε των ομοσπονδιών, ούτε κανενός.  Θα προκύψει από τα οργανικά κενά και την διαθεσιμότητα πιστώσεων ΕΣΠΑ στο μέλλον, για την κάθε ειδικότητα. Δεν  θα προκύψει από τις απαιτήσεις της πιο ισχυρής συντεχνίας. Αυτές λίγο ίσως επηρεάσουν, κυρίως επειδή οι ιθύνοντες αδιαφορούν αδιακρίτως για όλες τις ειδικότητες. Μικροεξυπηρετήσεις, αν υπάρξουν, δεν μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική στρατηγική σε αξιοσημείωτο βαθμό. Οι πολιτικοί αδιαφορούν για πρόσωπα και συντεχνιακά συμφέροντα, παρότι τα χρησιμοποιούν για να διασπάσουν το εκπαιδευτικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του. Νοιάζονται μόνο για το πολιτικό κόστος και την εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής τους. Τεράστιο πρόβλημα προκύπτει για  πολλές ειδικότητες, για τις οποίες δεν έχουν πότε ιδρυθεί  -πλην ελαχίστων- οργανικά κενά. Μόνη λύση είναι η δυναμική διεκδίκηση  ίδρυσης νέων οργανικών θέσεων. Δυστυχώς ήδη πολλά ΠΥΣΠΕ στην εκτίμηση οργανικής σύνθεσης που έφτιαξαν αυτές τις μέρες, δεν προτείνουν ίδρυση νέων οργανικών. Μόνο αν νιώσουν ότι υπάρχει κίνημα που διεκδικεί, ενοχλεί και προκαλεί πολιτικό κόστος, μόνο τότε θα υπάρξει αποτέλεσμα σε αυτό το ζήτημα.

Βρισκόμαστε σε μια προκατακλυσμιαία περίοδο συνταξιοδοτήσεων, στην επόμενη πενταετία ολόκληροι νομοί θα αδειάσουν από προσωπικό. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα ακολουθήσουν νομοτελειακά νέοι διορισμοί, ούτε ότι τα κενά θα αυξάνονται αναλογικά με τις αποχωρήσεις, δυστυχώς. Όπως είπαμε το κυρίαρχο δόγμα εκπαιδευτικής πολιτικής, σε όλες τις εκδοχές του, ονειρεύεται εδώ και δεκαετίες ένα φτηνό και ευέλικτο σχολείο, γεμάτο ελαστική εργασία και αναπληρωτές. Υπάρχει τεράστιος κίνδυνος λοιπόν, τα κενά των συνταξιοδοτήσεων να καλύπτονται από αναπληρωτές, είτε να περικόπτονται μέσα από χίλια τεχνάσματα που μπορεί να επινοηθούν, αν δεν υπάρξει ένα εκπαιδευτικό κίνημα που θα βγει στο δρόμο. Μόνο ένα εκπαιδευτικό κίνημα ισχυρό που θα φοβίσει με πολιτικό κόστος, θα κερδίσει νέους διορισμούς.