Πριν γράψω την άποψή μου για το θέμα των διορισμών στην εκπαίδευση, θέλω να πω για μια ακόμα φορά (όπως και στο παρελθόν), ότι πάντα κρατούμε μικρό καλάθι στα λόγια των πολιτικών. Το ίδιο λέω και σήμερα για τους περιβόητους διορισμούς στην εκπαίδευση, που έφεραν τελικά αλληλοσπαραγμό.
Καταλαβαίνω κάποιους που έγραψαν καλά στον ΑΣΕΠ του 2008 (αλήθεια γιατί όχι και οι υπόλοιποι ΑΣΕΠ;), όμως καταλαβαίνω πολύ καλύτερα όλους όσους τραβιούνται χρόνια τώρα στα νησιά και στα ορεινά της πατρίδας μας να στηρίξουν το δημόσιο σχολείο.
Θα πρέπει να τους δούμε όπως τους αξίζει. Να εκτιμήσουμε τον αγώνα τους, τις θυσίες τους, την προσφορά τους…
Άνθρωποι μεγάλης ηλικίας πλέον (είχα συνάδελφο στο ΕΕΕΕΚ αναπληρώτρια γεννηθείσα το 1966 με δεκάδες μήνες στην εκπαίδευση), που δύσκολα θα μπορέσουν να ξαναδουλέψουν, πόσο μάλλον να δώσουν ξανά ΑΣΕΠ.
Και θα μου πείτε: Μα υπάρχει απόφαση δικαστηρίου που δικαιώνει τους ΑΣΕΠίτες: Ναι, υπάρχει όμως και το 60% που ίσχυε πάντα και τους καλύπτει…
Να δοθεί λοιπόν βάρος στο 40%. Στους εκπαιδευτικούς της προσφοράς!
