«Είναι αδύνατον να γραφτεί ένα σχολικό εγχειρίδιο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα» καταγγέλλουν αρμόδιοι φορείς, αφήνοντας αιχμές ότι αναζητείται έτοιμο συγγραφικό υλικό, εγείροντας έτσι θέματα διαφάνειας
Η εμπειρία της Ευρώπης
Η επικρατέστερη πρακτική
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, σύμφωνα με τις πληροφορίες της Ενωσης Ελληνικού Βιβλίου, το κράτος έπειατα από μελέτη παρουσιάζει το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και οι εκδότες με βάση αυτό εντός δεκαοκτώ μηνών εκδίδουν βιβλία κατάλληλα για διδασκαλία στα σχολεία. Τα βιβλία εγκρίνονται όλα χωρίς κανένα αριθμητικό περιορισμό, υπό την προϋπόθεση ότι κρίνονται κατάλληλα από αρμόδιες επιτροπές. Από την ποικιλία αυτή των εγκρινόμενων βιβλίων κάθε σχολείο επιλέγει και αγοράζει με χρήματα του Δημοσίου τους τίτλους που θεωρρεί κατάλληλους. Τα αντίτυπα των βιβλίων αυτών δίνονται στους μαθητές, οι οποίοι υποχρεούνται στο τέλος του έτους να τα επιστρέψουν σε καλή κατάσταση, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από άλλους μαθητές του επόμενου έτους. Έτσι, με μία αγορά το σχολείο μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια αντίτυπα για τέσσερα ή περισσότερα έτη.
