Δύο πουλιά βρισκόντουσαν κάποτε σε ένα κλαδί. Τα έβλεπα αρκετή ώρα, θαύμαζα την αγάπη που η μαμά έδειχνε στο μικρό της παιδί. Με πόση στοργή εκείνο ερχόταν και καθόταν δίπλα της, περιμένοντας από εκείνη να το σκεπάσει με τη φτερούγα της!
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Όμως, το μικρό πουλάκι ξαφνικά, άνοιξε τα φτερά του και πέταξε ψηλά με πείσμα και τόλμη! Αυτό το μικρό και ολιγόλεπτο σπρώξιμο από τη μαμά του, ώθησε το ίδιο να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του, να ανοίξει τα δικά του φτερά και να πετάξει ψηλά.
Να δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία να πετούν ψηλά. Ακόμα και αν πέσουν για λίγο, αυτό θα είναι η αφορμή να εξερευνήσουν τη δύναμή τους, να ανοίξουν τα δικά τους φτερά και να πετάξουν και αυτά ψηλά…
