Αγαπημένη μου μητέρα,
πόσα πράγματα θέλω πράγματι να σου πω! Πόσους τόμους θα μπορούσα να γεμίσω, αλλά επιλέγω να σου μιλήσω πιο σύντομα.
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Αγαπημένη μου μητέρα,
με μεγάλη μου χαρά σου ανακοινώνω πως δεν έγινε μία κόπια του δικού σου χαρακτήρα, πως δεν έμοιασα σε εσένα και δεν πήρα τη δική σου σκληρότητα. Δεν μπόρεσα να σε αλλάξω μαμά, αλλά ούτε και εσύ τελικά μπόρεσες να αλλάξεις εμένα . Δεν άφησα την τοξικότητά σου να με κυριεύσει, δεν άφησα τα θέλω σου που σα θηλιά με έπνιγαν να με ορίσουν. Σκάλισα τον εαυτό μου, όπως ο γλύπτης που προσπαθεί να πετάξει από το δημιούργημά του το άχρηστο και να κρατήσει το ωφέλιμο και μόνο: έτσι και εγώ, πέταξα από μέσα μου τη δική σου χειριστικότητα, τα δικά σου λάθη με έμαθαν ποιες συμπεριφορές πρέπει να αποφεύγω. Όσο σκληρή είσαι εσύ μαμά, άλλο τόσο ανθρώπινη έγινα εγώ, όσο επικριτική είσαι, άλλο τόσο με αγάπησα εγώ. Όσο μου αρνιόσουν να μου δείχνεις ευαισθησία, άλλο τόσο πιο αληθινή με έπεισες και με οδήγησες να είμαι.
Δεν πρόκειται να επαναλάβω τα λάθη σου, μαμά. Ξέρω πώς θέλω να ζω, θέλω να είμαι ευτυχισμένη και αποδεσμευμένη από τα δικά σου πρέπει, από τη δική σου αυταρχικότητα, από τις προσβολές σου.
Σε αγαπάω μαμά; κατάφερα να σε αγαπήσω και να σε συγχωρέσω. Γνώριζα πως δεν έπραττες αυτές τις ενέργειες επειδή ήταν αυτός ο χαρακτήρας σου, αλλά επειδή και εσύ εγκόλπωσες μέσα σου το χαρακτήρα των δικών σου γονιών. Εσύ δεν μπόρεσες να σπάσεις τα δεσμά σου, εγώ όμως το κατάφερα.
Σε αγαπάω μητέρα, σε ευχαριστώ.
