Ο καρκίνος του παγκρέατος αποτελεί την τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως, ενώ εκτιμάται ότι το 2030 θα είναι η δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο. Ωστόσο, υπάρχουν σύγχρονες θεραπευτικές μέθοδοι, με τις οποίες η πενταετής επιβίωση μπορεί να φτάσει στο 35%-40%.
Όπως ανέφερε ο κ.Χατζηθεόκλητος, ένας μεγάλος μύθος, που έχει τις ρίζες του στις δεκαετίες του ’70 – ’80, είναι ότι οι περισσότεροι ασθενείς που υποβάλλονται σε παγκρεατεκτομή πεθαίνουν άμεσα μετεγχειρητικά. Η βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών και η αύξηση της εμπειρίας σε εξειδικευμένα κέντρα παγκρέατος οδήγησαν σε ποσοστά μετεγχειρητικής θνητότητας της τάξης του 2%-3%. Η νοσηρότητα παραμένει σχετικά υψηλή (25%- 30%) με την πλειονότητα των επιπλοκών όμως να αντιμετωπίζονται επιτυχώς συντηρητικά.
Ο δεύτερος μεγάλος μύθος σε ό,τι αφορά τις παγκρεατεκτομές είναι, σύμφωνα με τον κ.Χατζηθεόκλητο, ότι δεν προσφέρουν τίποτε στην επιβίωση του ασθενούς. Στη δεκαετία του ’70 υπήρξαν μελέτες που πρότειναν ως καλύτερη μέθοδο αντιμετώπισης της νόσου παρηγορητικές επεμβάσεις. Από πρόσφατες έρευνες σε μεγάλο αριθμό ασθενών, οι οποίες έγιναν στη Χαϊδεμβέργη της Γερμανίας με τον καθηγητή χειρουργικής Buchler και στο John Hopkins των ΗΠΑ με τον καθηγητή Cameron και αφορούν ασθενείς με εξαιρέσιμο καρκίνο του παγκρέατος σε υγιή όρια και αρνητικούς λεμφαδένες, προκύπτει ότι επιτυγχάνεται πενταετής επιβίωση σε ποσοστό 25%, ποσοστό το οποίο σε ασθενείς με πρώιμη νόσο μπορεί να φτάσει το 42%.
Τέλος, ένας μύθος που έχει καταρριφθεί τα τελευταία χρόνια είναι ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς είναι αδύνατο να υποβληθούν σε παγκρεατεκτομή.” Η εντατική προεγχειρητική και μετεγχειρητική φροντίδα αυτών των ασθενών και η άρτια χειρουργική τεχνική οδήγησε στη δυνατότητα εφαρμογής ακόμη και μειζόνων παγκρεατεκτομών σε αυτή την ευπαθή ομάδα του πληθυσμού” πρόσθεσε ο κ.Χατζηθεόκλητος.
Μόλις το 15%-20% των ασθενών βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο της νόσου κατά τη διάγνωση
“Να σημειωθεί ότι ο καρκίνος του παγκρέατος είναι πολύ επιθετικός, με αρκετά χαμηλά ποσοστά επιβίωσης και παρόλα αυτά η Ευρώπη ξοδεύει λιγότερο από το 2% των πόρων της συνολικής χρηματοδότησης για έρευνα για τον συγκεκριμένο καρκίνο. Το πάγκρεας είναι ένα ενδοκοιλιακό, οπισθoπεριτοναϊκό όργανο, που βρίσκεται σε άμεση επαφή με μείζονες αγγειακές δομές και με τον χοληδόχο πόρο, που μεταφέρει τη χολή από το ήπαρ. Η εντόπιση αυτή είναι που οδηγεί σε ήπια συμπτωματολογία και άρα σε καθυστερημένη διάγνωση. Μάλιστα παρά την εξέλιξη της ιατρικής και τις σύγχρονες διαγνωστικές μεθόδους, μόλις το 15%- 20% των ασθενών με καρκίνο του παγκρέατος βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο της νόσου κατά τη διάγνωση τους. Παρόλα αυτά η αντιμετώπιση των ασθενών σε εξειδικευμένα κέντρα, η εφαρμογή των διεθνών οδηγιών, καθώς και η άρση των φόβων του παρελθόντος, μπορούν να προσφέρουν θεραπεία σε μεγάλο ποσοστό ασθενών” κατέληξε ο κ.Χατζηθεόκλητος.
