ΠΕΑΔ- Με όχι ιδιαίτερα ευχάριστη διάθεση διαπιστώνουμε ότι η συζήτηση για τις συνθήκες διαβίωσης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων εστιάζεται στα δύο πλουσιότερα νησιά της Ελλάδας.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι το ίδιο σκληρή σε όλη την επικράτεια. Οι εκπαιδευτικοί – βαλίτσες, οι λειτουργοί του μέγιστου κοινωνικού αγαθού, της Παιδείας, οι άνθρωποι που μπαλώνουν τις τρύπες ενός εκπαιδευτικού συστήματος υπό κατάρρευση, παντού βιώνουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες από όλους τους επαγγελματικούς κλάδους. Σε όλες τις τουριστικές περιοχές αντιμετωπίζονται ως η συνέχεια της υψηλής τουριστικής περιόδου, θεωρώντας τους ως επισκέπτες υψηλών εισοδημάτων, που θα τους απομυζήσουμε. Στις υπόλοιπες περιοχές θεωρούνται ως η ευκαιρία για ενίσχυση του εισοδήματος. Η Μύκονος και η Σαντορίνη δεν είναι η εξαίρεση! Είναι ο απόλυτος κανόνας, που δεν έχει εξαιρέσεις! Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, η πλειονότητα εκ των οποίων έχει συμπληρώσει άνω των πενήντα μηνών πραγματική προϋπηρεσία, σχεδόν παντού αντιμετωπίζονται ως πορτοφόλι προς αρπαγή. Η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών αυτών εργάζονται υπό καθεστώς ομηρείας για περισσότερα από δέκα χρόνια, μακριά από τον τόπο συμφερόντων τους. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν οικογένειες, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται: – να συντηρούν δύο ή και τρία σπίτια (αρκετοί έχουν παιδιά, που πλέον φοιτούν σε ΑΕΙ ή ΑΤΕΙ),
Τονίζουμε ότι όλα τα παραπάνω η Πολιτεία ορθά τα παρέχει σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους του δημοσίου τομέα, δεκαετίες τώρα (στρατιωτικοί, δικαστικοί κλπ). Ακόμα και μετακινήσεις «εκτός έδρας» καλύπτονται αδρά για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Διεκδικούμε το αυτονόητο, για τον κλάδο που έχει υποστεί τη σκληρότερη και την πλέον απαξιωτική μεταχείριση από την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Ας μεριμνήσει στοιχειωδώς η Πολιτεία για τον πολύπαθο κλάδο μας! Είμαστε εκπαιδευτικοί, δεν είμαστε βαλίτσες!
