Η παρακάτω δημοσίευση ( του 1995 που είναι ιδιαίτερα επίκαιρη για τη χώρα μας ) Ιταλού καθηγητή που ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Τόκιο της Ιαπωνίας για μικρό χρονικό διάστημα , συγκρίνει τις πρακτικές ενδο-επιχειρησιακής εκπαίδευσης μεταξύ της Ιαπωνίας και της Ιταλίας.

Νίκος Ηλιάδης, Πολ/κός Μηχ/κός Ε.Μ.Π.  ,  M.Sc. ( Concordia University Montreal Canada ) , Ph.D.  ( University of Maryland USA,  ) Technology and Vocational Education, τ.καθηγητής ΠΑΤΕΣ/ΣΕΛΕΤΕ, τ.Καθηγητής ΤΕΙ Πειραιώς, τ.Ειδ.Γραμματέας του ΥΠΕΠΘ για τα ΤΕΙ ,τ. εκπρόσωπος των Υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες ( Μ.Ε.Α. )  τ. Διοικητής ΠΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ ,  τ. μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Παιδαγωγικών Ινστιτούτων της Ευρώπης (http://www.cidree.org/), τ. εκπρόσωπος της Κυβέρνησης στο Δ.Σ. του CEDEFOP (https://www.cedefop.europa.eu/ )του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση ,  Επίτιμος Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Η ενδο-επιχειρησιακή εκπαίδευση είναι απαραίτητη σήμερα στην εποχή της οικονομίας της γνώσης και των ραγδαίων τεχνολογικών μεταβολών προκειμένου μια βιομηχανία να παρακολουθεί τις ραγδαίες εξελίξεις και να παραμένει ανταγωνιστική.

Η σύγκριση αυτή αναδεικνύει προβλήματα της ενδο-επιχειρησιακής εκπαίδευσης στην Ιταλία συγκριτικά με την Ιαπωνία που έχουν ως αποτέλεσμα επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Τα προβλήματα αυτά είναι εντονότερα ( μάλλον στον υπερθετικό βαθμό ) στη χώρα μας όπου η ενδο-επιχειρησιακή εκπαίδευση είναι σπάνια.
Η ενδο-επιχειρησιακή εκπαίδευση στη χώρα μας πλην άλλων θα μπορούσε να συμβάλλει και στον εξορθολογισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος ώστε να μετακινηθεί προς πραγματιστικές κατευθύνσεις, και τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή όπως απαιτείται στο σύγχρονο κόσμο.

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου