Ρωτήστε το δάσκαλο…..
Ρωτήστε τους αν είναι πρέπον να θυσιαστούν οι ώρες της ευέλικτης ζώνης που μόνο ευέλικτη δεν είναι στα ΕΑΕΠ εφόσον ορίζεται προκαταβολικά το γνωστικό αντικείμενο που θα περιλαμβάνει ανά τάξη (φιλαναγνωσία, κυκλοφοριακή αγωγή κ.λπ). Ο διδακτικός μας χρόνος δε φτάνει για άλλα στριμώγματα όσο οι κακές επιλογές του αναλυτικού προγράμματος καλά κρατούν, ιδιαίτερα στα μαθηματικά: “αναγκάζει” τις μικρότερες τάξεις διδαχθούν την ύλη της αμέσως επόμενης τάξης: α δημοτικού πολλαπλασιασμός και διαίρεση και αριθμοί μέχρι 100, β τάξη μέχρι το 1000, δεκαδικοί στη γ τάξη και πάει λέγοντας… (συγχωρήστε με συνάδελφοι, αυτό το θέμα με την ύλη δεν μπορώ να το καταπιώ τόσα χρόνια). Όταν ξεκίνησα να διδάσκω στην Α τάξη το 1992 η ύλη των μαθηματικών σταματούσε στο 20! Είχαμε χρόνο για εμπέδωση, για επαναλήψεις, τα βιβλία ήταν κατανοητά στα παιδιά. Σήμερα τα πολύπλοκα και δυσνόητα βιβλία, που πολλές φορές εμείς οι ίδιοι πρέπει να διαβάσουμε την εκφώνηση 10 φορές για να καταλάβουμε τι εννοεί ο ποιητής, δυσκολεύουν τη ζωή όλων μας, μας αναγκάζουν να κλέβουμε χρόνο από άλλα γνωστικά αντικείμενα ή να δίνουμε του κόσμου τις φωτοτυπίες γιατί δε φτάνουν οι ασκήσεις των βιβλίων για εμπέδωση, καθώς συμβαίνει για τη διδασκαλία νέων εννοιών και θεμάτων να προτείνονται από το βιβλίο του δασκάλου 1 ή το πολύ 2 διδακτικές ώρες ενώ στην πράξη χρειαζόμαστε 1 ή δύο εβδομάδες με δικές μας ασκήσεις χωρίς να προχωράμε στο βιβλίο! Και στη γλώσσα η κατάσταση δεν είναι καλύτερη: πολλές οι ενότητες (24 ενότητες στη Β δημοτικού!) και πολλά τα ζητούμενα (απαιτητική γραμματική και συντακτικό ακόμα και στις μικρές τάξεις, κειμενοκεντρική προσέγγιση με διδασκαλία πολλών και διαφορετικών κειμενικών ειδών ανά ενότητα, ορθογραφία-κλασική αξία-, χρήση λεξικού- το οποίο δεν περιλαμβάνει πολλές από τις λέξεις που συναντούν τα παιδιά στα κείμενα (αποτέλεσμα του ελλείμματος συνεργασίας μεταξύ των συγγραφικών ομάδων ανά τάξη και ανά αντικείμενο) σε λιγοστό χρόνο που έχει κιόλας μειωθεί τα τελευταία χρόνια…και προτείνεται επιπλέον μείωση!
Γιατί δεν έχουν μπει οι ιθύνοντες στον κόπο να αποδελτιώσουν όσα γράφουν οι εκπαιδευτικοί ή οι σύμβουλοι κάθε χρόνο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις τάξεις τους με το αναλυτικό και ωρολόγιο πρόγραμμα;
Ως πότε συμπιέζουμε τον ελάχιστο χρόνο, ως πότε θα θυσιάζουμε το δημιουργικό χρόνο των μαθητών για χάρη την πληθώρας της ύλης που μας κατατρέχει, ως πότε θα αγχωνόμαστε για να φέρουμε σε πέρας «πρόχειρα και βιαστικά σχέδια του ποδαριού» που τυχαίνει να καταστρώνονται για όλους εμάς χωρίς εμάς, για τη δική μας παιδεία στις δικές μας πλάτες (μαθητών-δασκάλων-γονέων);
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΥΜΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ…
Αθηνά Χαλκιαδάκη, Δασκάλα
