Χ Τσολάκης
Ένας εξαιρετικά καλλιεργημένος άνθρωπος, που υπηρέτησε το χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευση χωρίς ξεκούραση, χωρίς φιλοδοξίες, μόνο με αγάπη για τα παιδιά και τα γράμματα.
Είναι ο Δάσκαλος που δούλεψε μέσα στις σχολικές αίθουσες και έξω απ’ αυτές, κοντά στα παιδιά, πενήντα και πλέον χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Σουηδία.
Είναι ο Δάσκαλος που δίδασκε, να μην υποτιμούμε τα απλά πράγματα, γιατί σε αυτά βρίσκεται η σοφία της ζωής.
Είναι ο Δάσκαλος που λάτρεψε τη δουλειά του και τα παιδιά μέχρις αυτοθυσίας και ο λόγος του ήταν απόλυτα κυριολεκτικός όταν έλεγε πως:
«Το μυαλό του παιδιού, δεν είναι δοχείο, για να το γεμίσεις μόνο με γνώση, αλλά σπίρτο που περιμένει να το ανάψεις …»
Εμπνευσμένος βαθιά από όλους τους μεγάλους παιδαγωγούς: Ζαν Ζακ Ρουσώ, Πεσταλότσι, Δελμούζο …υποστήριζε πως:
«Μόνο με την καρδιά οδηγείται η καρδιά του ανθρώπου.»
Και αυτό το έκανε πράξη.
Είπε:
« …Οι γλώσσες ακολουθούν τις κοινωνίες.
Όταν χειροτερεύουν οι κοινωνίες, χειροτερεύουν οι έννοιες που διέπουν τη ζωή,
χειροτερεύει και η γλώσσα που τις εκφράζει.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πλουτίζει.
Προστίθενται νέες έννοιες που εκφράζουν την ευτέλεια που μας διέπει …»
Πέθανε το 2012, την περίοδο που η Ελλάδα τον χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ.
