Μια μεγαλειώδης ν στη Δυτική Βιρτζίνια μας δείχνει τον δρόμο και μας γεμίζει θάρρος να παλέψουμε κι εμείς. 22 Φεβρουαρίου:

Σε μια από τις πιο φτωχές πολιτείες των ΗΠΑ, κατόπιν πρόσκλησης του συνδικάτου τους, 20.000 εκπαιδευτικοί και 13.000 μέλη εκπαιδευτικού βοηθητικού προσωπικού αποφάσισαν να κλείσουν τα σχολεία και να διεκδικήσουν:

Πρώτον,μείωση των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών και
Δεύτερον,αύξηση του μισθού τους,με κύριο αίτημα όμως το πρώτο.

Αξίζει να σημειωθεί πως στο πλευρό τους στάθηκαν γονείς και μαθητές που αντιλαμβάνονταν το δίκαιο των αιτημάτων τους. 27 Φεβρουαρίου:

Μετά απο 5 μέρες απεργίας,με συνεχείς συγκεντρώσεις,με διαμαρτυρίες και με κυριότερο όπλο τη μαζική συμμετοχή, ανακοινώθηκε από το γραφείο του κυβερνήτη οτι εξασφαλίστηκε αύξηση 5% στους μισθούς τους. Ωστόσο, ως προς το βασικό τους αίτημα, ανακοινώθηκε ότι απλώς θα συσταθεί μια επιτροπή για να μελετήσει τη μείωση των εισφορών.

28 Φεβρουαρίου:

Μετά από αυτή την εξέλιξη,το συνδικάτο κάλεσε-ή μάλλον πίεσε- τους εκπαιδευτικούς να επιστρέψουν στα σχολεία.

Όμως η απάντηση τους ήταν ένα ηχηρό ΟΧΙ.

Αποφάσισαν πως θα συνεχίσουν μέχρι να ικανοποιηθούν ΟΛΑ τα αιτήματα τους. 6 Μαρτίου:

Ύστερα από ακόμα 6 μέρες απεργίας, ψηφίστηκε τόσο η αύξηση 5% στους μισθούς όσο και το πάγωμα των συνεχόμενων αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών.

Ο αγώνας τους δικαιώθηκε.

Ένας αγώνας που ξεκίνησε μεν απο το συνδικάτο αλλά γιγαντώθηκε ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ. Και μάλιστα σε μια πολιτεία όπου οι απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων απαγορεύονται.

Το πείσμα,η αγωνιστικότητα,η μαχητικότητα,η μαζικότητα τούς δικαίωσε!

Ας αποτελέσει το παράδειγμα των εκπαιδευτικών της Βιρτζίνια έμπνευση για όλους εμάς που αγωνιζόμαστε για το δίκαιο και για το αυτονόητο αίτημά μας!

ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ…