Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Επιστημονικής Ένωσης Διευθυντών Σχολικών Μονάδων Π.Ε., με αφορμή την με Αρ. πρωτ. Φ.7/ΦΜ/139107/Δ1/27-08-2018 εγκύκλιο του ΥΠ.Π.Ε.Θ., με την οποία η εκπαιδευτική δράση «Η τσάντα στο σχολείο» συνεχίζει να υλοποιείται και το σχολικό έτος 2018-2019 στα Δημοτικά Σχολεία της χώρας, και επεκτείνεται σε τουλάχιστον δύο (2) Σαββατοκύριακα το μήνα, από ένα(1) Σαββατοκύριακο το μήνα που εφαρμόστηκε την προηγούμενη σχολική χρονιά, έχει να επισημάνει τα εξής:
Η παραμονή της τσάντας των μαθητών/τριών στο σχολείο για τουλάχιστον δύο (2) Σαββατοκύριακα το μήνα, χωρίς να συνοδεύεται από τις απαραίτητες αλλαγές στα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (Α.Π.Σ.), το Εβδομαδιαίο Ωρολόγιο Πρόγραμμα Διδασκαλίας(Ε.Ω.Π.Δ.), την αναγκαία αναδιάρθρωση και εξορθολογισμό της διδακτέας ύλης των μαθημάτων, και κυρίως χωρίς την εισαγωγή του γνωστικού αντικειμένου της Μελέτης-Προετοιμασίας των μαθημάτων για την επόμενη ημέρα για όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες στο υποχρεωτικό πρόγραμμα, δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Γιατί μόνο με την υλοποίηση της παραπάνω πρότασης:
α. οι μαθητές/τριες των μικρότερων τάξεων θα μπορούσαν να αφήνουν καθημερινά την τσάντα τους στο σχολείο, και
β. οι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων, θα απαλλάσσονταν από το μεγαλύτερο μέρος των «κατ’ οίκον» εργασιών τους.
Επίσης, είναι επιτακτική η ανάγκη αλλαγής της φιλοσοφίας όλης της εκπαιδευτικής μας διαδικασίας, η οποία θα πρέπει να στραφεί άμεσα προς περισσότερο μαθητοκεντρικές διδακτικές προσεγγίσεις που αναγνωρίζουν τη μοναδικότητα του κάθε μαθητή και μαθήτριας καθώς και της κάθε σχολικής τάξης.
Κύρια χαρακτηριστικά των νέων παιδαγωγικών τεχνικών που απαιτούνται είναι το πιο ευέλικτο μαθησιακό περιβάλλον, η βιωματική μάθηση, η ενεργητικότερη συμμετοχή των μαθητών στις δραστηριότητες και στο σχεδιασμό της προσωπικής τους μάθησης, η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και η μεγαλύτερη εξατομίκευση της διδασκαλίας. Βασικές διδακτικές προσεγγίσεις οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά περίπτωση και σε
συνδυασμό μεταξύ τους είναι:
- Η διαθεματική προσέγγιση, ώστε να αλληλοτροφοδοτείται η γνώση
- Τα σχέδια εργασίας, ώστε από το «αποστηθίζω» να περάσουμε στο «ερευνώ»
- Η διδασκαλία σε ομάδες, με στόχο το συλλογικό πνεύμα
- Η διαφοροποιημένη παιδαγωγική, που αφορά τις ανάγκες του μαθητή και όχι γενικά της τάξης.
- Η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία, που αποτελεί βασικό συντελεστή της νέας πραγματικότητας που είναι το ψηφιακό σχολείο.
Ο χώρος της εκπαίδευσης έχει ανάγκη από καλά μελετημένες, σχεδιασμένες και συνολικές αλλαγές και όχι από πρόχειρες, μεμονωμένες, αποσπασματικές και εμβαλωματικές παρεμβάσεις.
