Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις: Πρόταση για Πολιτικό πλαίσιο, διεκδικητικό πλαίσιο, πρόγραμμα δράσης στην 85η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ

Κλιμακώνουμε τον αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ

Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί –κανείς αναπληρωτής απολυμένος –

κανείς εκπαιδευτικός στην ανεργία

Η κυβέρνηση υλοποιώντας το τρίτο μνημόνιο, προωθεί τη θεσμοθέτηση ενός σκληρού μηχανισμού αυτόματης περικοπής δαπανών, δηλαδή μισθών και συντάξεων- αλλά και νέα φορολογικά μέτρα σε περίπτωση απόκλισης από το στόχο του 3,5%πλεονάσματος το 2018 για τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει το δικαίωμα παρέμβασης ή «μονομερών ενεργειών» και τον οποίο θα συμπληρώνουν μία σειρά μόνιμων μέτρων, που θα αφορούν όχι μόνο περικοπές αλλά και αυξήσεις εσόδων, όπως αυξήσεις φόρων. Σε αυτά τα πλαίσια η κυβέρνηση, προωθεί νέο φορολογικό πακέτο με αύξηση φόρων, την εκχώρηση της διαχείρισης των «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των τραπεζών και τα funds με τραγικές επιπτώσεις τους χιλιάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, το υπερ-ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων για το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και το ξεπούλημα της, την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση καρατομεί εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα στην εκπαίδευση

Η υπουργική απόφαση για το «νέο» δημοτικό σχολείο οποία συνιστά μηχανισμό εξοικονόμησης και δημοσιονομικής προσαρμογής του δημόσιου σχολείουστη μνημονιακή πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας. Το ωρολόγιο πρόγραμμα λειτουργεί πλέον ως δημοσιονομικός κόφτης στο πεδίο της εκπαίδευσης με στόχο την εξαφάνιση των εκπαιδευτικών κενών και τη δημιουργία τεράστιων τεχνητών πλεονασμάτων. Αποτέλεσμα: το σχολείο κατακερματίζεται, το πρόγραμμά του διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται με βάση τους μνημονιακούς περιορισμούς, χιλιάδες αναπληρωτές απολύονται, χιλιάδες εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μετακινήσεων. Με τηντακτική του σοκ και δέος, αφού πέρασε στο νόμο για την έρευνα τροπολογίες για τις μετακινήσεις των εκπαιδευτικών, την κατάργηση νηπιαγωγείων, αφού προχώρησε σε μέτρα περικοπών και διάλυσης όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, προχωρά σε ολομέτωπη επίθεση στα δημοτικά σχολεία.

Σύμφωνα λοιπόν με την υπουργική απόφαση για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση:

Με ποια κριτήρια ασκεί εκπαιδευτική πολιτική η κυβέρνηση και το ΥΠΕΘ; Το πρώτο κριτήριό τους είναι οι μνημονιακές οικονομικές δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει. Δηλαδή οι περικοπές σε σχολεία, εκπαιδευτικούς, μαθητές και χρηματοδότηση. Κριτήριό τους δεν είναι οι ανάγκες των μαθητών, αλλά οι ανάγκες των δανειστών. Κριτήριό τους δεν είναι η σταθερή εργασία, αλλά η εργασιακή ευελιξία και ομηρία. Κριτήριό τους δεν είναι το σχολείο όπου αμβλύνονται οι κοινωνικές και ταξικές ανισότητες, δεν είναι το σχολείο της κριτικής και δημιουργικής σκέψης, αλλά το πολυδιασπασμένο φθηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς. Άρα πίσω από τα λόγια περί παιδείας και των μεγαλοστομιών περί «ποιότητας», το συγκεκριμένο σχέδιο περιλαμβάνει:

Αν συνυπολογίσουμε τις περικοπές εκπαιδευτικών στην παράλληλη στήριξη, τις περικοπές στη βάθμια εκπαίδευση και τις περικοπές στην προσχολική Αγωγή, τότε μιλάμε για τουλάχιστον 10.000 εκπαιδευτικούς λιγότερους την επόμενη χρονιά.

Με τη συμφωνημένη από το 3ο μνημόνιο και το ΕΣΠΑ, εφαρμογή του «νέου σχολείου» της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου, η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για μια μαζική, φτηνή εκπαίδευση δεξιοτήτων. Μια πιο ταξική εκπαίδευση, με τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα στον καιάδα. Με την καραμέλα της «αυτονομίας» των σχολείων που δρομολογεί την πλήρη επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών τους να προωθείται με το πόρισμα της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Με τη λειτουργία των σχολείων να επαφίεται στον «πατριωτισμό» τους και στην αναζήτηση πόρων, με δεδομένη την υποχρηματοδότησή τους από το κράτος. Με την πλήρη λειτουργία και ενεργοποίηση της ΑΔΙΠΔΕ (εξωτερική αξιολόγηση) και της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων, με βάση τις απαιτήσεις του ΟΟΣΑ.

Από κοντά και η ΝΔ λέγοντας πιο καθαρά τα πράγματα, μιλά για μαθητές – πελάτες. Το «νέο σχολείο», είναι βαθιά παλιό – αντιδραστικό. «Γεμίζει» με ό,τι είναι διαθέσιμο από διδακτικά αντικείμενα και προσωπικό ανάλογα με τις πιστώσεις ΕΣΠΑ και τον πετσοκομμένο κρατικό προϋπολογισμό.

Τα πέτρινα χρόνια δεν είναι αυτά που ζούμε είναι αυτά που έρχονται

Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τον τρόπο διαχείρισής της μνημονιακής πολιτικής με το λιγότερο πολιτικό κόστος, ενοχοποιώντας κατά την προσφιλή τακτική όλων των αντιλαϊκών κυβερνήσεων μέχρι τώρα, τουςεργαζόμενους και τους εκπαιδευτικούς. Σε αυτή την κατεύθυνση στρατεύεται πλήρως όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ με τη ΧΑ να καραδοκεί να εισπράξει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αναλάβει το ρόλο υλοποίησης όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και μέτρων, προετοιμάζοντας το «καμένο» έδαφος πάνω στο οποίο θα διαμορφωθούν ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές λύσεις και κυβερνήσεις, στο μέλλον.

Λίγο πιο έξω από τα σχολεία μας, εκτός του δημόσιου τομέα, η κοινωνία βρίσκεται στην προ Σικάγο εποχή. Το μεγαλύτερο μέρος των δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με σκληρούς αγώνες ενός αιώνα (8ωρο, σταθερή εργασία, συνδικαλιστικά δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη) αποτελούν πλέον παρελθόν. Σύντομα και το δημόσιο θα βρεθεί στο στόχαστρο με εντολή των «θεσμών», δηλαδή τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, είτε από τη σημερινή κυβέρνηση είτε από μια οικουμενική παραλλαγή της είτε από μια κυβέρνηση ΝΔ με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Χαρακτηριστικές είναι οι προτάσεις τηςΝΔ για αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων από τον ΑΣΕΠ με «συμμετοχή και πιστοποιημένων στελεχών του ιδιωτικού τομέα» όπου «όλες οι δομές του στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα καθώς και οι αρμοδιότητές τους θα αξιολογούνται ώστε να είναι σαφές ποια αποδίδει και ποια όχι και να γίνονται οι αναγκαίες παρεμβάσεις». Τι εννοούν «αναγκαίες παρεμβάσεις» μπορούμε όλοι να κατανοήσουμε αν θυμηθούμε τις απολύσεις χιλιάδων καθηγητών, καθαριστριών, σχολικών φυλάκων κλπ. Η επαναφορά της αξιολόγησης, οι απολύσεις, οι διώξεις, η κατάργηση της μονιμότητας και της σταθερής εργασίας, ο διοικητικός αυταρχισμός, η αποδόμηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, είναι ένα μέρος μόνο της ατζέντας που θα (ξανά) ανοίξει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ήδη το μισθολόγιο που ψήφισε ηκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, προβλέπει «ταχύτερη μισθολογική εξέλιξη» των δημοσίων υπαλλήλων μετά από θετική τους αξιολόγηση, εισάγοντας τον απόλυτο ανταγωνισμό, την ανθρωποφαγία και τον κατακερματισμό .

Η δύναμή τους είναι και αδυναμία τους

Με όλα τα μέτρα που παίρνουν, όσα κι αν δώσουν στις Τράπεζες και το κεφάλαιο, η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει. Η καθημαγμένη κοινωνία που γονατίζει και βλέπει το παρόν της να διαλύεται και το μέλλον της να καταστρέφεται, δεν έχει τίποτε θετικό να περιμένει από αυτούς. Ακόμη και η ανάπτυξη που όλο υπόσχονται, αφορά τα κέρδη τους εκτινάζοντας την ανεργία και επιβάλλοντας την εξαθλίωση των ανθρώπων.

Πως θα αντιμετωπίσουμε αυτή την επίθεση;

Η εμπειρία μας από τους αγώνες των τελευταίων ετών δείχνει δύο πράγματα:

Ότι η παθητική αναμονή από τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις, η λογική ένας πολιτικός φορέας-μια κυβέρνηση θα μας λύσει το πρόβλημα ενώ εμείς θα παρακολουθούμε απαθείς, καταντά πλέον μια επικίνδυνη αυταπάτη, ειδικά καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα υπηρετεί τη μνημονιακή βαρβαρότητα ή στην καλύτερη περίπτωση, αρκείται στην ανέξοδη, εκ του ασφαλούς καταγγελία της.

Ο κατεστημένος, κυβερνητικός, κρατικός, κομματικός συνδικαλισμός στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ δε μπορεί να δώσει απάντηση στα τεράστια προβλήματα των εργαζομένων. Ο συνδικαλισμός αυτός σε όλες τις εκδοχές του, αρκείται να οργανώνει αποκλειστικά και μόνο απεργίες και κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αρνούμενος ακόμα και να σκεφτεί καν αγωνιστικές μορφές ρήξης, σύγκρουσης και νικηφόρας πορείας για το κίνημα.

Η λογική της ηττοπάθειας, του να βγάζουμε απλά πολιτικά συμπεράσματα πάνω στα κοινωνικά συντρίμμια και να αφήνουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο –όπως έγινε στη μάχη για το ασφαλιστικό (48ωρη με την κατάθεση)- είναι αναποτελεσματική. Οι προϋποθέσεις για να νικήσουν τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, χτίζονται στους μαχητικούς αγώνες και στον αγωνιστικό συντονισμό όσων αγωνίζονται και των σωματείων τους. Αυτό έδειξε η απόσυρση της διάταξης για τους αναπληρωτές. Αυτό το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής οφείλουμε να επιχειρήσουμε, κι όχι να ανεχτούμε το βέβαιο «θάνατο» των δικαιωμάτων μας.

Αυταπάτες τέλος, ώρα για οργάνωση

Η απάντηση σε αυτή την επίθεση, θα κρίνει το μέλλον μας. Η έκβαση της αντιπαράθεσης, ακόμα και σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τις δικές μας επιλογές. Τα κρίσιμα σημεία που συνιστούν μια αποτελεσματική απάντηση είναι:

Η συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού πολιτικού μετώπου ρήξης, ανατροπής και σύγκρουσης με την ΕΕ, το ΔΝΤ και κάθε πολιτικό διαχειριστή αυτής της πολιτικής. Σε αυτό το μέτωπο έχουν θέση όλες οι δυνάμεις και αγωνιστές που συμφωνούν σε ένα ελάχιστο δυνατό πρόγραμμα ρήξης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να επιβληθεί μόνο από τη βάση των εργαζομένων. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, ενωτικό, εργατικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής, που θα απαιτεί την κατάργηση όλων των μνημονίων, δανειακής σύμβασης και εφαρμοστικών νόμων, θα αρνείται το μονόδρομο της πολιτικής που επιβάλλουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ και οι ντόπιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, θα οργανώνει τον διεθνιστικό αγώνα για τη ρήξη και έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του και θα επιβάλει την παύση πληρωμής του.

Η δημιουργία μεγάλων κινηματικών και αγωνιστικών γεγονότων με πολύμορφες αγωνιστικές μορφές, που θα υπερβαίνουν το πλαίσιο της διαμαρτυρίας, θα έρχονται σε ρήξη με το μνημονιακό καθεστώς, θα είναι κοινωνικά αποτελεσματικά και πολιτικά επικίνδυνα, θα συνδυάζουν παραδοσιακές μορφές πάλης και θα διαμορφώνουν μια εξεγερσιακή κατάσταση. Το παράδειγμα της Γαλλίας δείχνει το δρόμο στους λαούς της Ευρώπης σήμερα.

Η ισχυροποίηση των Συλλόγων μας και η υπεράσπιση της ανεξάρτητης, αγωνιστικής, ταξικής φυσιογνωμίας τους. Της ενότητας όλων των εκπαιδευτικών και της αγωνιστικής διεκδίκησης των συλλογικών τους συμφερόντων.

Διεκδικούμε άμεσα:

Ούτε βήμα πίσω από αξιοπρεπή εργασία και ζωή – εκπαίδευση δημόσια και ουσιαστική για όλα τα παιδιά. Διεκδικούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση:

Οι απολύσεις των αναπληρωτών και οι υποχρεωτικές μετακινήσεις των εκπαιδευτικών είναι για μας αιτία πολέμου!

Η 85η Γ.Σ. της ΔΟΕ αποφασίζει:

Δε θα επιτρέψουμε :

Η 85 ΓΣ της ΔΟΕ αποφασίζει :

  1. 1. 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση την πρώτη εβδομάδα έναρξης λειτουργίας των σχολείων.
  2. 2. Κύκλο Γενικών Συνελεύσεων (1-9 Σεπτέμβρη) των συλλόγων σε όλη τη χώρα στις οποίες εισηγείται απεργιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις διάρκειας με επαναλαμβανόμενες μορφές μέσα στον Σεπτέμβρη. Με διαδηλώσεις, καταλήψεις, τοπικές δράσεις και συστράτευση με β/θμια, με γονείς και συνολικά το εκπαιδευτικό κίνημα.
  3. Συντονισμό και συμβολή ευρύτερα στον εργατικό και παλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή των μνημονίων και των νέων επικείμενων μέτρων.
  4. πολύμορφες κινητοποιήσεις (διαδηλώσεις, καταλήψεις διευθύνσεων, τοπικές δράσεις, γράμμα σε γονείς, κά.) και μπλοκάρισμα των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, Περιφερειακών Διευθύνσεων και Υπηρεσιακών Συμβουλίων ώστε να μπλοκάρουμε τα βήματα εφαρμογής της υπουργικής απόφασης Φίλη και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα :
ip[
Exit mobile version