Τοποθέτηση στη Βουλή, έκανε η βουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Χαρά Κεφαλίδου, σχετικά με το του υπουργείου Παιδείας και τα πανεπιστήμια.

Η τοποθέτηση της Χαράς Κεφαλίδου:

Κύριε Πρόεδρε, κυρία Υπουργέ, κύριοι Υπουργοί, αγαπητοί συνάδελφοι,

Το μόνο βέβαιο μέχρι στιγμής είναι ότι η Κυβέρνηση μένει αμετακίνητη στην άποψή της ότι οι Πρυτανικές αρχές είναι εντελώς ανίκανες να κάνουν τη δουλειά που τους εμπιστεύτηκε η Πολιτεία.

Δεν ξέρουν, δεν μπορούν να διοικήσουν τα , δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία τους σε ένα περιβάλλον ασφάλειας για όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Για να παραφράσω τον Παπαδιαμάντη, θα έλεγε κανείς ότι τα Πανεπιστήμιά μας διεκδίκησαν το Αυτοδιοίκητο επίτηδες, για να αποδειχθεί ότι δεν ήταν ικανά να αυτοδιοικηθούν.

Αυτό πιστεύει η Κυβέρνηση και σε αυτή την αξιωματική πεποίθηση αξιοποιεί το Ν/Σ που συζητούμε. Σε αυτή τη βάση, χτίζει ένα οικοδόμημα πάνω σε σαθρά θεμέλια, αλλά ταυτόχρονα το κάνει φανταχτερό και απαστράπτον με παιδαριώδεις μανιχαϊσμούς τύπου:

·         εδώ το καλό – εκεί το κακό,

·         εδώ τάξη – εκεί ασυδοσία,

·         εδώ ο νόμος – εκεί η ανομία.

Προφανώς, η Κυβέρνηση πατάει πάνω στη χρόνια κουλτούρα αδιαφορίας και ωχαδερφισμού που όλοι μαζί, Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, Εξωκοινοβουλευτικοί, Συνδικαλιστές, Νεολαίοι και Ακαδημαϊκή κοινότητα, καλλιεργήσαμε επιμελώς επί δεκαετίες αυτήν ακριβώς την κουλούρα, θύτες όλοι σε ένα διαρκές έγκλημα με θύμα την Ελλάδα.

Τα προβλήματα των ΑΕΙ είναι καυτά, δεν πάνε άλλο! Αλλά, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, εμείς οι τόσο έξυπνοι Έλληνες, δεν καταφέραμε ποτέ να τα λύσουμε! Όλος ο κόσμος τα έχει λύσει και πάει μπροστά, αλλά εμείς όχι!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο λόγος της αναποτελεσματικότητάς μας δεν είναι ούτε η άγνοια, ούτε η έλλειψη ικανοτήτων.

Ο λόγος είναι, ότι συζητούμε χωρίς ειλικρίνεια.

Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ενώ ρίχνουμε λοξές ματιές κάτω από το τραπέζι στις κρυφές ατζέντες των μικροσυμφερόντων μας.

Ειλικρίνεια θα πει να παραδεχτούμε ότι καταφέραμε να περάσουμε στη συλλογική συνείδηση ολόκληρων γενεών φοιτητών, (αυτών δηλ. που θα έπρεπε στο Πανεπιστήμιο να πάρουν γνώσεις και να αναπτύξουν προσωπικότητα και επιστημοσύνη), ότι το:

·         να φτιάχνεις εκρηκτικά,

·         να γκρεμίζεις τη σχολή,

·         να καταστρέφεις τη δημόσια περιουσία που πληρώνουν οι γονείς από το υστέρημά τους,

·         το να βρίζεις όσους διαφωνούν μαζί σου,

·         να εκβιάζεις συναδέλφους,

·         να καταλαμβάνεις αίθουσες διδασκαλίας για παραταξιακές φιέστες για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Εσκιμώων,

·         να χτίζεις καθηγητές μέσα στα γραφεία τους, κλπ

είναι αξιέπαινες πράξεις πολιτικού ακτιβισμού και αποδεκτές μορφές επαναστατικής έκφρασης.

Αυτό είναι το θλιβερό τοπίο που διαμόρφωσε η χρόνια ατολμία μας. Και αυτό, δίνει την ευκαιρία στην Κυβέρνηση να περάσει στο αντίθετο άκρο: Από τον μιθριδατισμό της εγκληματικής αδράνειας, στο θράσος των εξόφθαλμων συνταγματικών παραβιάσεων.

Με ένα νομοσχέδιο ανεφάρμοστων και προβληματικών ρυθμίσεων, το μόνο που κατάφερε η κ. Υπουργός είναι να ενώσει σε μια άμορφη μάζα, από μπαχαλάκηδες, εξωπανεπιστημιακούς, βαποράκια, και εμπόρους ναρκωτικών, με ακτιβιστές, επαναστάτες αλλά, κυρίως, νέα παιδιά που μόλις πήγαν να γευτούν τη χαρά της επιτυχίας τους.

Όλους αυτούς, θα τους βρείτε απέναντι και θα είναι όλοι μαζί!! Θερμά συγχαρητήρια!

Καυτηριάζετε τον ΣΥΡΙΖΑ για έλλειψη προτάσεων και τυφλή άρνηση. Ορθώς! Δεν άκουσα όμως κουβέντα για τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής, που ναι μεν τις χαιρετήσατε πομπωδώς, τις αγνοήσατε όμως παταγωδώς.

Και εγώ θέλω να σας ρωτήσω: Τελικά, όλο αυτό που έχει γίνει τις τρεις μέρες, της συζήτησης εδώ, είναι διάλογος; Φαίνεται τελικά πως εσείς προτιμάτε τη μοναχική επίδειξη ισχύος αντί του διαλόγου. Μείνατε αμετακίνητη στη θέση σας αρνούμενη οποιονδήποτε εποικοδομητικό διάλογο με τη σιγουριά της πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και με τη δική σας ευθύνη είναι ένας άγονος μονόλογος η τριήμερη συζήτηση.

Και εδώ θέλω να κάνω και μια μικρή παρένθεση γιατί μιλήσατε για κάλεσμα στην περίοδο που νομοθετούσαμε την τεχνική εκπαίδευση. Θέλω να σας πω κα Κεραμέως και σας το έχω πει και εγγράφως. Ο διάλογος έχει κανόνες, δεν γίνεται εν κενώ. Πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο. Δεν είναι άλλο από τις θέσεις της κυβέρνησης που νομοθετεί. Εσείς μας καλέσατε, εμείς αποδεχτήκαμε με μία μόνο προϋπόθεση. Να μας δοθεί ένα κείμενο πλαίσιο της νομοθετικής σας πρωτοβουλίας, που βέβαια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όλο εκείνο το διάστημα κυριαρχούσε. Δε μας δόθηκε ποτέ. Αλλά τώρα μετά από όλον αυτό τον καιρό που νομοθετούμε μέσα σε αυτή την αίθουσα, έχουμε καταλάβει ότι δεν έπρεπε να μας εκπλήξει γιατί εσείς έτσι αντιλαμβάνεστε τον διάλογο, ως μονόλογο.

Και θέλω να σας ρωτήσω: Θέλουμε εύρωστα, ασφαλή, λειτουργικά και αξιόπιστα πανεπιστήμια που θα βγάζουν καταρτισμένους επιστήμονες όπως χρειάζεται η κοινωνία και η οικονομία;

Εάν η απάντησή σας είναι ένα ξεκάθαρο ΝΑΙ χωρίς αστερίσκους, ενδοιασμούς και εξαιρέσεις, τα πράγματα γίνονται πολύ απλά.

Ως προς την Ασφάλεια και Φύλαξη:

·         Ελεγχόμενη πρόσβαση όλων.

·         Επαρκής φύλαξη όχι με θυρωρούς και καθιστούς κλητήρες αλλά

·         Με σώμα εκπαιδευμένων φυλάκων, με σύγχρονο εξοπλισμό, που αναφέρεται, λογοδοτεί και ελέγχεται από τη Διοίκηση των Πανεπιστημίων.

·         Που βρίσκεται σε στενή συνεργασία με την Αστυνομία, που είναι παρούσα όπου, όταν και όσο χρειάζεται, όπως προβλέπει η αδοκίμαστη ακόμη πρόσφατη διάταξη περί ασύλου.

·         Διοικήσεις υπεύθυνες, που τιμούν και προστατεύουν το προνόμιο της αυτοδιοίκησης και με δική τους ευθύνη εφαρμόζουν ένα σχέδιο προστασίας και ασφάλειας του χώρου τους.

·         Με το νομικό οπλοστάσιο που σήμερα έχουν

·         Με τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας στο πλευρό τους

·         Με την Αστυνομία παρούσα και έτοιμη να επεμβαίνει.

Είναι ώρα οι Διοικήσεις των ΑΕΙ να αφήσουν πίσω τους τον πρότερο βίο της επανάπαυσης, της ατολμίας και του φόβου. Το να παριστάνουν πως διευθύνουν, ενώ είναι έρμαια ακραίων βίαιων μειοψηφιών, δεν είναι πλέον συμπεριφορά ανεκτή, ούτε και δωρεάν.

Σε ένα κράτος ενηλίκων, η Πολιτεία έχει υποχρέωση να παράσχει τις υποδομές και τους πόρους. Από εκεί και πέρα, την ευθύνη έχουν οι εκλεγμένες Διοικήσεις. Πρέπει να μάθουν :

·         να αναλαμβάνουν αυτοί την ευθύνη,

·         να προστατεύουν τον χώρο τους,

·         να συντηρούν τις υποδομές τους, και

·         να λογοδοτούν για τις πράξεις και παραλείψεις τους, πληρώνοντας και το σχετικό λογαριασμό.

Όποιοι δεν αντέχουν το βάρος της Διοίκησης, ας περιοριστούν στα καθηγητικά τους καθήκοντα!

Δεν κάνουν όλοι γι’ αυτή τη δουλειά. Δεν τους πίεσε κανένας να την αναλάβουν. Αυτή η δουλειά δεν έχει μόνο αίγλη και μεγαλεία, αλλά και μεγάλες απαιτήσεις και ευθύνες. Θέλει ικανότητες, όραμα, τόλμη, επιμονή και προσήλωση. Και σίγουρα δεν είναι δουλειά για τον οποιονδήποτε!

Δεν αποκλείεται αυτή τη δουλειά να έπρεπε να την αναθέσουμε στα Συμβούλια Διοίκησης που προέβλεπε ο νόμος Διαμαντοπούλου, και τα οποία θα μπορούσε να επαναφέρει η κ. Υπουργός, αν ήθελε.

Αλλά τότε βέβαια δεν θα είχε την ευκαιρία να διορίσει τους 1030 ειδικούς φρουρούς…

Αυτό που σας παρουσιάσαμε μόλις και είναι η πρόταση του Κινήματος Αλλαγής, αυτό είναι μία πρόταση κοινής λογικής.

·         Tα ΑΕΙ μιας σύγχρονης κοινωνίας ενηλίκων, είναι τόσα, όσα χρειάζεται.

·         Παρέχουν αξιόπιστες σπουδές και γνώσεις και τα πτυχία τους έχουν ουσιαστικό εργασιακό, κοινωνικό και οικονομικό αντίκρισμα.

·         Δεν έχουν αιώνιους φοιτητές.

·         Έχουν δικλείδες ποιότητας σπουδών, τους κύκλους προ-απαιτούμενων μαθημάτων για να προχωρήσεις στο επόμενο έτος.

·         Έχουν προβλέψεις για εργαζόμενους φοιτητές και ειδικές περιπτώσεις.

·         Σε αυτά τα Πανεπιστήμια δεν μπαίνεις γράφοντας το όνομά σου σε λευκή κόλλα,

Για να χτυπήσεις όμως το πρόβλημα στη ρίζα του, ξεκινάς με μια ολιστική μεταρρύθμιση του Λυκείου. Και αυτή είναι η άλλη πρόταση που σας έχουμε καταθέσει και δεν ακούσαμε κουβέντα ούτε σε αυτή.

Εμείς υποστηρίζουμε τη θεσμοθέτηση του Εθνικού Απολυτηρίου με χρήση Τράπεζας Θεμάτων, ενιαία αξιολόγηση μαθητών  στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Ξεκάθαρα, έντιμα, είναι ό,τι πιο σαφές, γιατί δίνει τη δυνατότητα μιας πραγματικής και συνολικής εικόνας του μαθητή και είναι κάτι αποδεκτό σε όλη την Ευρώπη. Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό.

Επίσης,

·         Δεν περιορίζεσαι να δηλώσεις 5 τμήματα που συνήθως είναι μια επιστήμη σε 5 διαφορετικές πόλεις. Επιλέγεις συγκεκριμένο αριθμό διαφορετικών τομέων που σχετίζονται με την κατεύθυνση που πήρες στο Λύκειο και εισάγεσαι με βάση τη συνολική σου επίδοση.

·         Σε αυτά τα Πανεπιστήμια οι φοιτητές δεν είναι έρημοι και μόνοι, να ψάχνουν την πορεία τους σαν ψύλλους στα άχυρα. Ο μέντορας είναι δίπλα τους να τους παρακολουθεί και να τους βοηθάει, από την πρώτη μέρα μέχρι την αποφοίτηση.

·         Αυτά τα Πανεπιστήμια έχουν κανόνες λειτουργίας που αφορούν όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, από Φοιτητή έως Πρύτανη.

·         Και τέλος, κανόνες σαφείς και εφαρμόσιμους, που η παραβίασή τους επιφέρει συνέπειες σε οποιονδήποτε παραβάτη.

Είναι προφανές ότι η ηγεσία του Υπ. Παιδείας και τελικά η Κυβέρνηση, δεν θέλει ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο.

Δεν αντέχει, ούτε τον κόπο και το χρόνο που απαιτείται, ούτε τις συναινέσεις που χρειάζονται.