Οι εκπαιδευτικοί βιώνουν καθημερινά μια αρνητική, απαισιόδοξη και πλήρη προβλημάτων πραγματικότητα. Οι υποσχέσεις για 20.000 τουλάχιστον διορισμούς έως και το 2018 εξαφανίσθηκαν στις μυλόπετρες των επαχθών αξιολογήσεων, ενώ πλέον των 100.000 αναπληρωτών συναδέλφων βρίσκονται ενώπιον του φάσματος της ανεργίας-υποαπασχόλησης-ετεροαπασχόλησης.
Στον εργασιακό αυτόν Καιάδα έχει εγκλωβιστεί μέγα πλήθος νέων πτυχιούχων, η πολιτική δε ηγεσία έχοντας πλήρη αδυναμία να αντιμετωπίσει την υπάρχουσα κατάσταση «ανακάλυψε» πρόσφατα ότι δεν υφίσταται η έννοια των Καθηγητικών Σχολών και πως έχουμε «μεγάλο παιδαγωγικό έλλειμμα». Απέλπιδες προσπάθειες να μεταφερθεί το τεράστιο αυτό πρόβλημα στους υπηρετούντες, αλλά και στους αδιόριστους συναδέλφους μας, οι οποίοι αναμένεται να περιπέσουν σε ένα καθεστώς ανεργίας και μηδενικής πρόσβασης στο χώρο της Εκπαίδευσης.
Παράλληλα η υπάρχουσα κατάσταση στα σχολεία συνεχώς βαίνει προς το χειρότερο.
Αλλά και ο συνεχώς αυξανόμενος διδακτικός-εξωδιδακτικός-διοικητικός εργασιακός φόρτος έχει εξουθενώσει το σύνολο των εκπαιδευτικών που έχουν εγκλωβιστεί σε σημαντικό βαθμό σε περιοχές μακράν από τον τόπο διαμονής τους και επί σειρά ετών αναμένουν να μετατεθούν. Δυστυχώς, επί της σημερινής συγκυβερνήσεως το ποσοστό των μεταθέσεων κυμαίνεται στο 3% και εξαιτίας της υπάρχουσας πολιτικής στο χώρο της Εκπαίδευσης οδηγούμαστε σε τραγικά αδιέξοδα. Δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός παρά μόνον η μείωση των κονδυλίων για την Παιδεία με όλους τους προαναφερόμενους τρόπους, με παράλληλη συγχώνευση των ειδικοτήτων και το σχέδιο συρρίκνωσης της Τ.Ε.Ε. με τελευταίο παράδειγμα τις ηλεκτρονικές δηλώσεις στα ΕΠΑ.Λ.
Οδηγούμαστε σε ένα μισθολογικό-ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό μεσαίωνα που σύμφωνα με το τέταρτο μνημόνιο θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι το 2060. Συγκεκριμένες πολιτικές, οι οποίες απομειώνουν το δημόσιο χαρακτήρα των σχολείων και με εκπαιδευτικούς σκληρά πληττόμενους που θα αναγκάζονται να εργάζονται έως την ηλικία των 67 ετών.
Τα ανωτέρω θα απασχολήσουν το Συνέδριο της Ομοσπονδίας και οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, αλλά και οι παρατάξεις οφείλουν να καταδικάσουν συνολικά την κυβερνητική πολιτική και να λάβουν συγκεκριμένες αποφάσεις που με επιμονή και αγωνιστικότητα θα υλοποιήσει το Δ.Σ. που θα εκλεγεί. Τα σημερινά αδιέξοδα οδηγούν σε διάλυση ένα σημαντικότατο πυλώνα του κοινωνικού κράτους που πρέπει να διαφυλαχθεί από το σύνολο του Συνεδρίου. Η ανατροπή των συσχετισμών είναι πλέον πραγματικότητα, επόμενο βήμα μια νέα πορεία της Ομοσπονδίας με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον και τις πραγματικές ανάγκες του λαού μας.
Θ. Τσούχλος, μέλος Δ.Σ. Ο.Λ.Μ.Ε.-Ε.Ε. Δ.Α.Κ.Ε. Καθηγητών
