Ως εκπαιδευτικοί με ανησυχία παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην εκπαίδευση όπου επικρατεί το απόλυτο αλαλούμ.  Πρόσφατα στο Υπουργείο Παιδείας έγινε η παρουσίαση της πρότασης για το Νέο Δίκτυο Δομών Υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου.

Γράφει ο Παληγιάννης Βασίλειος


Με λύπη διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά ότι και η συγκεκριμένη πρόταση ήταν γενική, προβληματική, πρόχειρη, αντιφατική και αναποτελεσματική. Μια πρόταση που δημιούργησε ανησυχία και πολλά ερωτηματικά ως προς τη σκοπιμότητά της. Μια πρόταση που διαπνέεται από μια λογική συγχωνεύσεων και συγκεντρωτισμού στα πλαίσια των μνημονιακών υποχρεώσεων.
Μια πρόταση που θα καταστήσει αδύνατη τη διαχείριση των πολύπλοκων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σχολείο. Επιπλέον οι αποψιλωμένοι από στελέχη νέοι θεσμοί είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσουν γραφειοκρατικά κι αναποτελεσματικά. Επισημαίνουμε επίσης πως η πρόταση όχι μόνο δε θα συμβάλλει στην αυτονομία του Σχολείου αλλά αντίθετα θα λειτουργήσει και ως ευκαιρία για την ολοκλήρωση του απόλυτου ελέγχου της διοικητικής πυραμίδας της εκπαίδευσης (Περιφερειακοί Διευθυντές, Διευθυντές Εκπαίδευσης κτλ).
Δυστυχώς η κυβέρνηση αδυνατώντας να επιλύσει τα καίρια ζητήματα της εκπαίδευσης καταφεύγει σε απανωτές, πρόχειρες, ατεκμηρίωτες και αποσπασματικές ρυθμίσεις και εξαγγελίες που απορρυθμίζουν και υποβαθμίζουν την εκπαίδευση.
Όλες οι ρυθμίσεις σε συνδυασμό με τις συνεχείς εξαγγελίες για αλλαγές στην εκπαίδευση πιστοποιούν την έλλειψη προγραμματισμού, υπεύθυνης και σοβαρής εκπαιδευτικής πολιτικής και ταυτόχρονα επιβεβαιώνουν την κατ’ εξοχήν αξιακή και παιδευτική κρίση.
Η πολιτική της προχειρότητας, του άκρατου λαϊκισμού, της υποσχεσιολογίας και της αναποτελεσματικότητας δεν μπορεί να συνεχιστεί. Φτάνουν πια οι πειραματισμοί, φτάνουν πια τα επικοινωνιακά παιχνίδια, οι ανέξοδες εξαγγελίες και ρυθμίσεις που αποσκοπούν στην εξοικονόμηση πόρων. Η παιδεία δεν αντέχει άλλα πλήγματα.
Είναι ανάγκη να αλλάξουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα σχολείο γνώσης, δεξιοτήτων, πολιτισμού, άμιλλας. Ένα σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και προκλήσεις της εποχής μας και θα καθιστά ικανά τα παιδιά μας να στέκονται επάξια στο δύσκολο και ανταγωνιστικό ελλαδικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον.
Αυτό επιβάλλει σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αξιοποίηση όλων των δυνάμεων του τόπου, ώστε να χαραχθεί επιτέλους μια εκπαιδευτική πολιτική ικανή να αντέξει στο χρόνο, να αντέξει στις αλλαγές υπουργών και κυβερνήσεων.
Το ράβε – ξήλωνε δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η παιδεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα ελεύθερο πεδίο πειραματισμού. Η παιδεία δεν είναι υπόθεση του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας, είναι εθνική υπόθεση. Αν πιστεύουμε ότι «όλα είναι θέμα παιδείας», οφείλουμε να συμβάλλουμε σε μία καλύτερη παιδεία για μια καλύτερη Ελλάδα.