Ανακοίνωση έβγαλε ο αιρετός, Νικόλαος Φασφαλής σχετικά με το νομοσχέδιο του υπουργείου που έχει ως στόχο την αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών.
Αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών, που καμιά σχέση δεν έχει με τα αναφερόμενα, αλλά κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση και δίνει τη χαριστική βολή στον παιδαγωγικό και χειραφετικό χαρακτήρα του Δημόσιου Σχολείου.
Αποδεικνύεται περίτρανα πια ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και η Κυβέρνηση είχαν από την αρχή σχέδιο, το οποίο οδηγεί σε εποχές του παρελθόντος, σε εποχές του κομματικού κράτους, της αδιαφάνειας και του ελέγχου των Εκπαιδευτικών.
Με σύμμαχο την πανδημία η Υπουργός και η Κυβέρνηση με όλες αυτές τις ρυθμίσεις και τα νομοθετήματα οδηγούν στην αποδόμηση του Σχολείου της Δημοκρατίας, της συνεργασίας, της συλλογικής προσπάθειας και των ίσων ευκαιριών!
Αν επιχειρήσουμε ένα σύντομο χρονικό στην εποχή της πανδημίας θα διαπιστώσουμε ότι παράλληλα μ’ αυτή ξεδιπλώνεται και το σχέδιο της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου.
Ξεκινά εν μέσω του πρώτου κύματος της πανδημίας και ενώ οι εκπαιδευτικοί έδιναν τη μάχη για να κρατήσουν το Δημόσιο Σχολείο όρθιο, η Υπουργός αύξησε τον αριθμό των μαθητών σε 25 ανά τμήμα!!!
Στη συνέχεια και για να δείξει ότι δεν υπολογίζει κανέναν, πέρυσι το καλοκαίρι με μια τροπολογία μέσα σε μια νύχτα με το σύστημα του ξαφνικού θανάτου καρατομεί τους Διευθυντές Εκπαίδευσης και με αδιαφανείς εξπρές διαδικασίες προχωρά στην επιλογή προσωρινών Διευθυντών Εκπαίδευσης.
Στην πορεία και ενώ μπαίνουμε σε επόμενη φάση της πανδημίας με το «κόλπο» των ηλεκτρονικών εκλογών που εξελίσσεται σε φιάσκο αφού το 95% των συναδέλφων γυρίζει την πλάτη στην Υπουργό, προχωρά στην κατάργηση του θεσμού των Αιρετών μετά από έναν αιώνα λειτουργίας του, βάζοντας ταυτόχρονα έτσι και την ταφόπλακα στις αρχές της Διαφάνειας και της Ισονομίας που με αγώνες κατακτήθηκαν και οδηγεί στη μαύρη περίοδο των Δοτών.
Και ενώ μια νέα μετάλλαξη του ιού απασχολεί τον πλανήτη και τους ειδικούς η Κυβέρνηση νομοθετεί για την αναβάθμιση” του Σχολείου και την ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών συνεχίζοντας το «πείραμα» του πλήρους ελέγχου της Εκπαίδευσης και των Εκπαιδευτικών.
Δίνοντας μάλιστα ρεσιτάλ λαϊκισμού και για να καλύψει όλα τα άλλα, εστιάζει στο θέμα της αξιολόγησης των Εκπαιδευτικών ώστε να αποδυναμώσει στα μάτια της κοινωνίας τις αντιδράσεις των Εκπαιδευτικών και να καλύψει τον οραματικό μας λόγο για το Σχολείο που θέλουμε!
Προσπαθεί να επαναφέρει με «μεταλλαγμένο» τρόπο την Αξιολόγηση – Επιθεώρηση, που ίσχυε στην Ελλάδα μέχρι το 1982. Το σύστημα εκείνο του επιθεωρητισμού, δεν είχε ως στόχο τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και τη συμβολή των εκπαιδευτικών σ’ αυτό, αλλά τη στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και τη χειραγώγησή τους.
Καλεί, επίσης τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς να βαθμολογήσουν το σχολείο τους σε θέματα, όπως π.χ. η ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των μαθητών, η σχολική διαρροή, η κατανομή πόρων, η επιμόρφωση των γονέων κλπ., μετακυλώντας τις ευθύνες του Υπουργείου και της Πολιτείας για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος στους εκπαιδευτικούς, καθώς οποιαδήποτε συζήτηση για την εκπαιδευτική πολιτική, τους στόχους, τις προθέσεις, τα μέσα, τις ελλείψεις σε υποδομές και χρηματοδότηση παρακάμπτεται και εμφανίζονται υπεύθυνα τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί.
Με την προτεινόμενη αξιολόγηση, οι σχολικές μονάδες και η εκπαίδευση θα οδηγηθούν σε μια διαδικασία που δεν θα έχει σκοπό τη βελτίωση, αλλά την γραφειοκρατικοποίηση κάθε παιδαγωγικής διαδικασίας.
Ακόμη, μέσω του Νομοσχεδίου, η κυρία Κεραμέως, αποσιωπά όλα τα στοιχεία που αφορούν τις ΕΙΣΡΟΕΣ (χρηματοδότηση, αν. προγράμματα, υποδομές κλπ) του εκπαιδευτικού συστήματος και εστιάζει στις ΕΚΡΟΕΣ, δηλ. τα αποτελέσματα με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ελεγχθεί πλήρως το σχολείο, οι εκπαιδευτικοί και βέβαια η επιλογή των στελεχών που θα υπηρετήσουν αυτές τις εκπαιδευτικές πολιτικές.
Γίνεται ολοφάνερο ότι:
- Η Υπουργός Παιδείας και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μέσω του Νομοσχεδίου επιδιώκουν τον έλεγχο και τη χειραγώγηση του σχολείου και των εκπαιδευτικών μέσω της αξιολόγησης και της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου με άξονες, κλίμακες και δείκτες.
- Η αυτονομία προϋποθέτει οικονομική αυτοδυναμία και συλλογικές λειτουργίες στη σχολική μονάδα. Αυτό δεν υπάρχει στο Πολυνομοσχέδιο. Προϋποθέτει συλλογικά μοντέλα ηγεσίας και όχι αυταρχικά, γραφειοκρατικά και διοικητικά που επιβάλλουν αποκλειστικά τον έλεγχο και την υποταγή των εκπαιδευτικών με πλήρη υποβάθμιση του ρόλου του Συλλόγου Διδασκόντων.
- Οι «νέες» δομές της εκπαίδευσης δεν είναι τίποτε άλλο από διορισμένους από τους Διευθυντές των σχολείων στο χώρο του σχολείου, μέντορες και ενδοσχολικούς συντονιστές. Ο ρόλος των «εποπτών ποιότητας» είναι ρόλος ελεγκτικός της εφαρμοζόμενης εκπαιδευτικής πολιτικής και αξιολογητές.
- Η δυνατότητα σχετικής παιδαγωγικής αυτονομίας των εκπαιδευτικών να συμμετέχουν σε προγράμματα στο χώρο του σχολείου, αλλά και σε άλλες δράσεις, μειώνεται στο ελάχιστο αφού όλα υπόκεινται στην παντοδυναμία του διευθυντή του σχολείου, που είναι και πειθαρχικός προϊστάμενός τους.
- Οι νέοι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης είναι πλήρως υποβαθμισμένοι, υπό την εποπτεία και τον έλεγχο των Διευθυντών Εκπαίδευσης. Η επαγγελματική και επιστημονική τους αυτονομία ελάχιστη, αφού με εντολές των Εποπτών και των Διευθυντών Εκπ/σης, από τους οποίους θα αξιολογούνται, παίρνουν εντολές για το όποιο επιμορφωτικό τους έργο. Παράλληλα αναλαμβάνουν και το ρόλο του αξιολογητή των εκπαιδευτών.
Τελικά το Υπουργείο έχει σχέδιο το οποίο «μεταλλάσσεται» συνεχώς και από το οποίο απουσιάζει παντελώς το παιδί και το όραμα.
Ένα είναι σίγουρο, ότι το εκπαιδευτικό κίνημα δεν θα επιτρέψει το πισωγύρισμα που επιχειρεί η Υπουργός και η Κυβέρνηση και θα αγωνιστεί για την επάνοδο των Δημοκρατικών λειτουργιών που με αγώνες κατακτήθηκαν και για ένα Δημοκρατικό Σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας.
