Με αφορμή την έντονη ανακίνηση τις τελευταίες ημέρες, από τα Μ.Μ.Ε., του ζητήματος σχετικά με τη φοίτηση των προνηπίων σε δομές των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. επισημαίνει, για άλλη μια φορά προς την κυβέρνηση και την ελληνική κοινωνία, τα εξής:
- Τα τελευταία, τριάντα και πλέον, χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα θέτει ως αίτημα την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, της φοίτησης όλων των νηπίων και προνηπίων στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο. Κάτω από την πίεση του εκπαιδευτικού κόσμου το 2006, με τον Ν.3518/2006 θεσμοθετήθηκε η υποχρεωτική φοίτηση των νηπίων για ένα έτος στο νηπιαγωγείο (αφορά τα νήπια των 5 ετών). Καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν προχώρησε στη θεσμοθέτηση της Δίχρονης Δωρεάν και Δημόσιας Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.Έτσι τα χιλιάδες προνήπια (ηλικίας 4 ετών) που μένουν εκτός του δημόσιου Νηπιαγωγείου ωθούνται σε δομές των Δήμων (βρεφονηπιακούς σταθμούς) μέσω voucher ή σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, αφήνοντας παράλληλα εκτός δομών τα παιδιά μικρότερης ηλικίας δηλαδή όλα τα παιδιά ηλικίας 2-3,5 ετών (περίπου 8.000 παιδιά αυτής της ηλικίας έμειναν εκτός παιδικών σταθμών φέτος).
- Η, υποτιθέμενη, θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, σε βάθος τριετίας (σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας) συνδέεται με τη δυνατότητα επιλογής των γονέων μεταξύ ιδιωτικών και δημοτικών παιδικών σταθμών και Δημόσιου Νηπιαγωγείου. Ανοίγει, έτσι, ο δρόμος (με πολιορκητικόκριό το Νηπιαγωγείο) για την εκχώρηση της δημόσιας εκπαίδευσης στην τοπική αυτοδιοίκηση (κάτι που επιχειρήθηκε και στο παρελθόν και απετράπη από τη σθεναρή αντίσταση του κλάδου) καθώς και για την είσοδο των κουπονιών (vouchers), των διδάκτρων – τροφείων, καθώς και των ελαστικών ωραρίων και εργασιακών σχέσεων στην υποχρεωτική εκπαίδευση (στο πλαίσιο μιας έντεχνα προωθημένης «ενιαίας» λειτουργίας της εκπαίδευσης). Οι μεθοδεύσεις αυτές οδηγούν στην πλήρη «ιδιωτικοποίηση» της προσχολικής αγωγής, όπου ιδιωτικοί φορείς ή φορείς με ιδιωτικοοικονομική λειτουργία (δημοτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί) θα ανταγωνίζονται για την εξασφάλιση της δημόσιας χρηματοδότησης.
- Η αναγκαιότητα της ένταξης των παιδιών 4 ετών στο δημόσιο νηπιαγωγείο προκύπτει κι από το γεγονός ότι θα μειώσει τις όποιες ανισότητες στην εκπαίδευση των προνηπίων και θα εξασφαλίσει την ομαλή μετάβασή τους στο Δημοτικό Σχολείο.
- Η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση στην ηλικία αυτή, συμβάλλει καθοριστικά στην εκπαιδευτική πορεία των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, κάτι που οφείλει η πολιτεία να το λάβει σοβαρά υπόψη της. Στα Δημόσια Νηπιαγωγεία παρέχεται αντισταθμιστική αγωγή, υπάρχουν δομές (Ειδικά νηπιαγωγεία, Τμήματα Ένταξης και Παράλληλης στήριξης κ.ά.) για υποστήριξη των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, δομές που απουσιάζουν από τους παιδικούς σταθμούς.
- Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση πρέπει να καλύπτει επομένως όλα τα παιδιά από 4-6 χρόνων γιατί από τα 4 χρόνια αρχίζει η συνειδητή προσέγγιση – ανακάλυψη της γνώσης από το παιδί. Το Νηπιαγωγείο είναι κομμάτι της εκπαίδευσης και πρέπει να παρέχεται αποκλειστικά από τη δομή της δημόσιας εκπαίδευσης – το Δημόσιο Νηπιαγωγείο. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί πρέπει να είναι δημόσιοι και να καλύπτουν όλα τα παιδιά από 0-3,5 ετών, των εργαζόμενων και ανέργων που το επιθυμούν.
Διεκδικούμε :
