Ανοικτή Επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας και την Πανεπιστημιακή Κοινότητα

Διδάκτορες ΕΔΙΠ

Αξιότιμε Κε Υπουργέ, αξιότιμα μέλη της Ακαδημαϊκής Κοινότητας,

Με την παρούσα ανοικτή επιστολή επιθυμούμε να θέσουμε εκ νέου το δίκαιο αίτημα της δυνατότητας ακαδημαϊκής εξέλιξης των μελών ΕΔΙΠ και ΕΕΠ, κατόχων διδακτορικού, των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Στην τρέχουσα ακαδημαϊκή πραγματικότητα οι υπηρετούντες σε θέσεις μελών ΕΔΙΠ και ΕΕΠ, κάτοχοι διδακτορικού τίτλου, καλύπτουν ακαδημαϊκά, πραγματικές πάγιες και διαρκείς επιστημονικές ανάγκες, αναλαμβάνοντας αυτοδύναμο διδακτικό έργο, παρουσιάζοντας έντονη ερευνητική δραστηριότητα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πολλές φορές και ανεξάρτητη (αφού ο νόμος τους επιτρέπει να είναι Επιστημονικά Υπεύθυνοι ερευνητικών προγραμμάτων). Σε αυτή την πραγματικότητα, έρχεται να προστεθεί το γεγονός της ενεργοποίησης ξανά της θέσης του «Λέκτορα» στους νόμους για τις πρόσφατες περιπτώσεις συνέργειας μεταξύ ΤΕΙ και ΑΕΙ, με αποτέλεσμα να δίνεται η δυνατότητα στους καθηγητές εφαρμογών των ΤΕΙ με διδακτορικό να ενταχθούν σε θέσεις Λέκτορα, ενώ στους μη διδάκτορες να ενταχθούν σε θέση «Λέκτορα Εφαρμογών», με προνόμια μέλους ΔΕΠ, κυρίως δε με το προνόμιο της δυνατότητας εξέλιξης.

 

Είναι προφανής η αδικία και η στρέβλωση που δημιουργείται η οποία έχει και ισχυρές νομικές προεκτάσεις, δεδομένης της παραβίασης συνταγματικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων Διδακτόρων μελών ΕΔΙΠ και ΕΕΠ. Με μια σειρά διατάξεων (Ν. 1268/1982, άρθρο 31. • Ν. 2517/1997, άρθρο 3. • Ν. 3027/2002, άρθρο 3, §23. • Ν. 3377/2005, άρθρο 25. • Ν. 4301/2014, άρθρο 49, § 6. • Ν. 4310/2014, άρθρο 47, §5 & 6. • Ν. 4386/2016, άρθρο 25, § 4. • Ν. 4415/2016, άρθρο 61, § 2. • Ν. 4452/2017, άρθρο 22, § 2) που έχουν υλοποιηθεί από το 1982 έως και το 2014, δόθηκε επανειλημμένα η δυνατότητα εξέλιξης τόσο στους ΕΔΙΠ όσο και σε ανάλογες κατηγορίες διδακτικού προσωπικού, όπως βοηθούς, επιστημονικούς συνεργάτες, βοηθούς ερευνητές, ΕΕΔΙΠ κλπ. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούμενη η ΕΓ της ΠΟΣΔΕΠ, ύστερα από απόφασή της (με συντριπτική πλειοψηφία), δικαίως προτείνει να δοθεί η δυνατότητα εξέλιξης των μελών ΕΔΙΠ σε θέσεις μελών ΔΕΠ.

 

Επιπλέον, αναδεικνύει το έκδηλο ακαδημαϊκό παράλογο να παρέχεται η δυνατότητα ‘λεκτοροποίησης’ σε καθηγητές των Τ.Ε.Ι. που στερούνται διδακτορικού τίτλου, κάτι που θέτει σε αμφισβήτηση την ύπαρξη της ακαδημαϊκής και εκπαιδευτικής δεοντολογίας. Τέλος σημειώνεται ότι, με την κατάργηση της βαθμίδας του Λέκτορα, έχει εκ των πραγμάτων καταστεί ως πρόδρομη θέση ένταξης σε θέση μέλους ΔΕΠ, η βαθμίδα του ΕΔΙΠ. Έτσι, για παράδειγμα, με τον Ν. 4301/2014, άρθρο 49, § 6 με την κατάργηση της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης (Ε.Π.Α.Θ.), οι υπηρετούντες σε αυτή μόνιμοι καθηγητές, εντάχθηκαν αρχικά σε θέσεις Ε.ΔΙ.Π. και στη συνέχεια είχαν τη δυνατότητα να αιτηθούν και να ενταχθούν σε θέσεις ΔΕΠ. Επιπλέον των όσων περιγράφονται παραπάνω, το γεγονός ότι τα μέλη ΕΔΙΠ και ΕΕΠ δεν φέρουν την ιδιότητα του μέλους ΔΕΠ, δημιουργεί μια σειρά περιορισμών, εμποδίων και προβλημάτων στο λειτούργημά τους και στην περαιτέρω εξέλιξή τους ως ακαδημαϊκές οντότητες, επ’ ωφελεία και του ίδιου του Πανεπιστημίου τους. Δημιουργεί δε τις αναπόφευκτες προϋποθέσεις ενός δευτερογενούς αλλά εξίσου επώδυνου ακαδημαϊκά brain drain, και μάλιστα μέσα στην ίδια τη χώρα μας.

 

Στην κατεύθυνση αυτή, οι υπογράφοντες την παρούσα προτείνουμε τη νομοθέτηση εκ μέρους του Υπουργείου, διάταξης που θα προβλέπει ότι: Τα υπηρετούντα μέλη ΕΔΙΠ και ΕΕΠ, κάτοχοι διδακτορικού, να μπορούν να αιτηθούν την ένταξή τους σε θέση Λέκτορα ή σε βαθμίδα μέλους ΔΕΠ (όπως αυτές προβλέπονται από το άρθρο 16 του ν. 4009/2011), με το γνωστικό αντικείμενο που ήδη κατέχουν ή με τροποποίηση του, κατόπιν κρίσης ή διαπίστωσης συγκεκριμένων ακαδημαϊκών προϋποθέσεων, όπως αυτές θα οριστούν από το Υπουργείο. Σε περίπτωση επιτυχούς κρίσης να τοποθετούνται στην αντίστοιχη θέση, διατηρώντας τη μονιμότητά τους. Η διαδικασία κρίσης να ολοκληρώνεται εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος από την ημερομηνία της αίτησης.