Από την πρώτη στιγμή που εξαγγέλθηκε ο λεγόμενος εθνικός διάλογος για την Παιδεία από την κυβέρνηση, τονίστηκε ότι αυτός θα συνδυαστεί με την επικαιροποίηση της έκθεσης του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση. Παράλληλα, ο διάλογος γίνεται με δεδομένο το 3ο μνημόνιο, που περιλαμβάνει σαφείς αναφορές στις αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση και φυσικά, με δεδομένες τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την εκπαιδευτική πολιτική, που συνυπογράφουν τόσο οι προηγούμενες όσο και η παρούσα κυβέρνηση. Σε τελική ανάλυση, το πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται ο διάλογος είναι αυστηρά προκαθορισμένο. Και οι στόχοι του επομένως προκαθορίζονται από αυτό το πλαίσιο. «Είναι κοινά παραδεκτό πως η επένδυση στην εκπαίδευση μπορεί να συμβάλει θετικά στο ξεπέρασμα της κρίσης και στη σωστή ανάπτυξη της χώρας», έγραψε σε άρθρο του ο Θέμης Κοτσιφάκης, μέλος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, σκιαγραφώντας το πλαίσιο και τους στόχους του διαλόγου: Σκοπός τους είναι η συμβολή της εκπαίδευσης στην καπιταλιστική ανάκαμψη και για να επιτευχθεί αυτό, απαιτούνται συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις, οι οποίες τούς είναι πολύ βολικό να παρουσιαστούν ως προϊόν «συναίνεσης» μέσα από το διάλογο.
Με δεδομένο, λοιπόν, το παραπάνω πλαίσιο, μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε πήραμε και συγκεκριμένα δείγματα «διαλόγου», με μια σειρά δημόσιες παρεμβάσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και θεσμικών παραγόντων του διαλόγου. Παράλληλα, οριστικοποιήθηκαν στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής τα θέματα που θα την απασχολήσουν στο πλαίσιο του διαλόγου και κάποια από αυτά είναι ιδιαίτερα ενδεικτικά των κατευθύνσεων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβέρνηση.
