Αναλυτικό Υπόμνημα της ΠΕΘ για τα «προβλήματα του αναθεωρημένου Προγράμματος Σπουδών 2014», που εστάλη στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Αθήνα, 26 Φεβρουαρίου 2016
Αριθμ. Πρωτ.: 27
Προς
Τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον, Πρόεδρον και άπαντες τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ 2014
[1]Συντμήσεις: ΠΣ= Πρόγραμμα Σπουδών 2014 ΟΔ.ΕΚΠ.= Οδηγός Εκπαιδευτικού 2014 ΜτΘ = Μάθημα των Θρησκευτικών Θ.Ε. = Θεματική Ενότητα
[2]Υπουργική Απόφαση 113714/Γ2 3-10-2011, ΦΕΚ β 2335/2011.
[3]ΠΣ, σ. 113.
[4]ΠΣ, σ. 19, 25.
[5]ΠΣ, σ. 23.
[6]ΠΣ, σ. 23.
[7]ΠΣ, σ. 25.
[8]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 97-99.
[9]Απόφαση 115/2012, σ. 24.- Σταθμό στην ιστορία του μαθήματος των Θρησκευτικών αποτελεί η ομόφωνη απόφαση 115/2012, σ. 24, του Διοικητικού Εφετείου Χανίων. Η απόφαση θεμελιώνεται στις επιταγές του Συντάγματος, των νόμων της Ελληνικής Πολιτείας, των Διεθνών Συμβάσεων, των σχετικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ως και του Συμβουλίου της Επικρατείας της χώρας μας. Η απόφαση, με πληρότητα αιτιολογιών και σαφήνεια και με ευκρισία, αντιμετώπισε, ως κεντρικό, το καίριο για την Παιδεία ζήτημα της απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, δεχθείσα ότι δικαίωμα απαλλαγής έχουν αποκλειστικά και μόνον όσοι μαθητές δεν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Η απόφαση ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι η ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών θα είναι σύμφωνη με τις αρχές το Ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος. Η απόφαση, ως Ακυρωτική, έχει ισχύ για όλη την Ελληνική Επικράτεια, δεν εφεσιβάλλεται, η δε εφαρμογή της είναι υποχρεωτική για το Υπουργείο Παιδείας.
[10]Απόφαση 115/2012, σ. 16.
[11]ΠΣ, σ. 13, ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 36.
[12]ΠΣ, σ. 16.
[13]ΠΣ, σ. 12. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συντάκτες του νέου ΠΣ αναφέρονται με αυτές τις εκφράσεις για την ορθόδοξη διδασκαλία στους μαθητές, θεωρώντας την ως «ιδεολογικό εγκιβωτισμό σε απολυτοποιημένες ερμηνείες και στάσεις ζωής»
[14]ΟΔ. ΕΚΠ., σ. 59. Το ερώτημα είναι πώς και γιατί οι συγκεκριμένοι ορθόδοξοι θεολόγοι, οι οποίοι λόγω ειδικών συγκυριών τοποθετήθηκαν υπεύθυνοι για να καταρτίσουν ένα νέο ΠΣ στο μάθημα των θρησκευτικών, θεωρούν την ορθόδοξη παράδοση και διδασκαλία και κυρίως τη συμμόρφωση των μαθητών στις χριστιανικές αρχές και στα χριστιανικά πρότυπα ως θρησκευτική απολυτότητα που πρέπει μέσω του ίδιου του μαθήματος να ξεπεραστεί, δηλαδή να απορριφθεί.
[15]ΠΣ, σ. 19.
[16]ΠΣ, σ. 11, ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 36.
[17]Τη διευκρίνιση αυτή έδωσαν οι εμπειρογνώμονες του τομέα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην Ευρώπη, η κ.ClaudiaLenz και ο κ. PeterSchreiner, ως βασικοί ομιλητές, στην ημερίδα που διοργάνωσε η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, σε συνεργασία με το Συμβούλιο της Ευρώπης, το TheEuropeanWergelandCentre και τον Παγκρήτιο Σύνδεσμο Θεολόγων στις 15 Μαΐου 2015, με θέμα: «Οι θρησκευτικές και μη θρησκευτικές πεποιθήσεις στη διαπολιτισμική εκπαίδευση», στο Κολυμπάρι Χανίων. Η εισήγησή τους είχε θέμα: «Εισαγωγή στην προβληματική της Ημερίδας ως προς την εφαρμογή των Οδηγιών (Recommendation) του Συμβουλίου της Ευρώπης και του “Signposts”. Έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί η Οδηγία (RecommendationCM/Rec(2008)12) ως υποχρεωτική, ενώ σύμφωνα με το Καταστατικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι «Συστάσεις» του δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωτικές διά κανένα κράτος και ούτε μπορεί να γίνουν, διότι το κάθε κράτος μέλος έχει διαφορετικό καθεστώς-σχέση για τα θρησκευτικά θέματα. Όσον αφορά δε το «Signposts», πρόκειται για προσωπική άποψη μιας μικρής ομάδας, η δε άποψη αυτή δεν έχει υιοθετηθεί από κανένα έγκυρο όργανο, διεθνές ή ευρωπαϊκό. Αυτό που ισχύει στη Νορβηγία είναι η απόφαση Folgero, την οποία επικαλείται η απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων.
Είναι φανερό ότι οι λόγοι αλλαγής του προσανατολισμού του ΜτΘ σχετίζονται με «οδηγίες πλεύσης» από εκπροσώπους κέντρων εκτός Ελλάδος, τα οποία εδώ και δεκαετίες υπηρετούν αυτές τις ιδέες και επιδιώκουν να γίνουν ο νέος προσανατολισμός του ΜτΘ και μέσω αυτού, αυτός ο προσανατολισμός να περάσει στους πολίτες του 21ου αιώνα (Βλ. ΟΔ. ΕΚΠ. σ.10-24, 42-47 κ.α.).
Από την ιδεολογία των χώρων προέλευσης των επιστημόνων γίνονται αντιληπτές χαρακτηριστικές γραμμές των θεωριών τους, καθώς και των Προγραμμάτων που διοργανώνουν. Για παράδειγμα, το κέντρο ”TheEuropeanWergelandCentre” το οποίο χρηματοδοτεί σειρά προγραμμάτων με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, το ολοκαύτωμα, το ρατσισμό, την ομοφοβία, τις θρησκευτικές διακρίσεις κ.α. χρωστά το όνομά του στον Νορβηγό ποιητήHenrikWergeland, ο οποίος πάλεψε για θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης, για να επιτραπεί η είσοδος των Εβραίων στην χώρα του και για τη θρησκευτική ανοχή, ενώ είχε κάνει μία μίξη όλων των θρησκειών: Βουδισμού, Ινδουισμού, Χριστιανισμού, Στωικών φιλοσόφων κ.α. όπως φαίνεται από τα γράμματα και από τα ποιήματά του, κυρίως, από το ποίημά του Creation, ManandtheMessiah. Στο ποίημα αυτό ο Χριστός δεν ταυτίζεται με τον Μεσσία… Απλώς έφερε το μήνυμα της αγάπης. Το κέντρο χρηματοδοτείται από πλούσιους πολίτες, προφανώς ανθρώπων που συμμερίζονται τις ιδέες και τους σκοπούς του, καθώς και από το Συμβούλιο της Ευρώπης, για την προώθηση των προγραμμάτων του.
Υπάρχουν και άλλα παρόμοια κέντρα, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις Θρησκείες του Κόσμου στην Εκπαίδευση (EAWRE). Είναι μια ανεξάρτητη ένωση μελετητών και εκπαιδευτικών, η οποία προάγει θέματα που σχετίζονται με τις θρησκείες παγκοσμίως και ενισχύει τον πολυθρησκειακό προσανατολισμό της εκπαίδευσης. Άλλοι φορείς είναι: Το Ευρωπαϊκό Φόρουμ για τη Θρησκευτική Εκπαίδευση στα σχολεία (EUFRES), η Διεθνής Ένωση για το μάθημα των Θρησκευτικών που προωθεί τις προτεσταντικές αντιλήψεις) για το ΜτΘ (IV), η ArigatouInternational κ.ά.
Λογικό είναι οι επιστήμονες που συνεργάζονται με τα κέντρα αυτά – εκ των οποίων οι περισσότεροι έχουν σπουδάσει προτεσταντική θεολογία, αλλά και οποιαδήποτε άλλη επιστήμη – να εργάζονται σε Προγράμματα για τη διάδοση των ανωτέρω ιδεών στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ένα τέτοιο Πρόγραμμα είναι και το ΠΣ του 2011 που αναθεωρήθηκε το 2014. Το καίριο ζήτημα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς ίχνος ορθόδοξων βιωμάτων, χωρίς γνώση της ορθόδοξης Θεολογίας, οργανώνουν Προγράμματα με Έλληνες, που είναι θεολόγοι ή έχουν σπουδάσει άλλες ειδικότητες, και επιδιώκουν να ρυθμίζουν τον προσανατολισμό και την εξέλιξη του ορθόδοξου ΜτΘ. Τις ιδέες και τα αποτελέσματα των προσπαθειών αυτών των Οργανισμών διαπιστώνονται στο υπό εξέταση ΠΣ 2014.
Εκ των ανωτέρω είναι προφανές, αλλά και ερμηνεύεται, γιατί ενώ υπήρχε το ΑΠΣ του 2003, το οποίο ήταν λειτουργικό και αποδεκτό από όλους, προχώρησαν στο εν λόγω πολυθρησκειακό μόρφωμα, προκειμένου να υλοποιήσουν τους στόχους της Νέας Εποχής.
http://www.amen.gr/article/ekpaideftiko–seminario–tou–symvouliou–tis–evropis–gia–to–mathima–ton–thriskeftikon
https://ethicseducationforchildren.org/en/news/latest–news/289-the–learning–to–live–together–manual–is–introduced–to–formal–education–teachers–in–athens
[18]ΠΣ, σ. 12.
[19]ΠΣ, σ. 11.
[20]Γαλ. 3, 28: «οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ᾿Ιησοῦ».
[21]Ακόμη και σε εμπόλεμη περίοδο, παρά την απόλυτη πτωχεία τους, οι Έλληνες, με βάση την Ορθόδοξη συνείδησή τους, μοιράστηκαν το ελάχιστο φαγητό με κάθε κατατρεγμένο και έσωσαν τη ζωή αλλοεθνών, διακινδυνεύοντας τη δική τους.
[22]Ματθ. 5, 43-45: «᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺςὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς,ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶἀδίκους».
[23]Σύμφωνα με το άρθρου 1 του ισχύοντος Νόμου 1566/1985, άρθρ. 1, παρ. α, σκοπός της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσηςείναι εκτός των άλλων να «υποβοηθάει τους μαθητές να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης» και με το άρθρο 6 παρ. β «να συνειδητοποιούν την βαθύτερη σημασία του ορθοδόξου χριστιανικού ήθους …. ». Βλ. και Απόφαση Διοικητικού Εφετείου 115/2012, σ. 15-16.
[24]ΠΣ, σ. 11.
[25]Διάταξη του άρθρου 13 του Συντάγματος: “1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός. 2. Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται.”.
Διάταξη του άρθρου 16 [παρ. 2] του Συντάγματος: “Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”.
Διεθνής Σύμβαση της Ρώμης της 4ης Νοεμβρίου 1950: “Περί προασπίσεως των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών”, που κυρώθηκε το πρώτον με τον νόμο 2329/1953 [φ. 68, Α] και εκ νέου με το Ν.Δ. 53/1974 [φ. 256, Α] και έχει, ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, αυξημένη τυπική ισχύ, με το μεν άρθρο 9 κατοχυρώνει το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, με το άρθρο δε 2 του Α΄ προσθέτου πρωτοκόλλου, ορίζει ειδικότερα τα εξής: “Ουδείς δύναται να στερηθεί του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ’ αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων, όπως εξασφαλίζωσιν της μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην, συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις”.
Άρθρο 9 της ΕΣΔΑ: «1. Παν πρόσωπον δικαιούται εις την ελευθερίαν σκέψεως, συνειδήσεως και θρησκείας, το δικαίωμα τούτο επάγεται την ελευθερίαν αλλαγής θρησκείας ή πεποιθήσεων, ως και την ελευθερίαν εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων μεμονωμένως, ή συλλογικώς δημοσία ή κατ’ ιδίαν, δια της λατρείας, της παιδείας, και της ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων και τελετουργιών. 2. Η ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν επιτρέπεται να αποτελέση αντικείμενον ετέρων περιορισμών πέραν των προβλεπομένων υπό του νόμου και αποτελούντων αναγκαία μέτρα, εν δημοκρατική κοινωνία δια την δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν της δημοσίας τάξεως, υγείας και ηθικής, ή την προάσπισιν των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων».
Άρθρο 2 του 1ου Πρόσθετου Πρωτόκολλου ΕΣΔΑ: «Ουδείς δύναται να στερηθή του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ’ αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις.
Άρθρο 18 §4 ΔΣΑΠΔ 4. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη στο παρόν Σύμφωνο αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία των γονέων ή των νόμιμων κηδεμόνων, να φροντίζουν για τη θρησκευτική και ηθική αγωγή των παιδιών τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους.
[26]Βλ. συνημμένο, Σημεία της Απόφασης 115/2012 που αναφέρονται στο Ορθόδοξο μάθημα, τα βιβλία και τις ώρες διδασκαλίας.
[27]Απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων 115/2012, σ. 24.
[28]Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, Νόμος 590/77 άρθρο 2, άρθρο 9. Βλ. Γεωργίου Η. Κρίππα, Το ατομικόν δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας της Εκκλησίας να καθορίζει η ιδία την ύλην του ΜτΘ, Ορθόδοξος Τύπος, 20 και 27/12/2013 http://aktines.blogspot.gr/2013/12/blog–post_6068.html http://aktines.blogspot.gr/2013/12/blog–post_27.html.
[29]ΠΣ, σ. 17.
[30]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 86-87.
[31]ΟΕ, σ. 256. Είναι σαφές ότι οι συντάκτες επιδιώκουν την αλλαγή της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών έτσι ώστε αυτή να μην σχετίζεται με την εκκλησία και να μην είναι ορθόδοξη εκκλησιαστική. Για αυτό με εύσχημο τρόπο αναφέρεται ότι στο σχολείο, με το νέο τους ΠΣ και το νέο παιδαγωγικό σκοπό, στα θρησκευτικά θα καλλιεργείται μια άλλη θρησκευτική συνείδηση διαφορετική από την εκκλησιαστική.
[32]ΠΣ, σ. 13.
[33]ΠΣ, σ. 23.
[34]ΠΣ, σ. 13.
[35]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 86.
[36]ΠΣ, σ. 63.
[37]Oδ. Εκπ., σ. 18 και 19.
[38]Ό. Π.
[39]ΦΕΚ 303/13-03-2003, τ. Β’ και ΦΕΚ 406/5-5-1998 (Υπουργική απόφαση Γ2/2289/26-3-1998).
[40]ΠΣ, σ. 17., όπου αποδεικνύεται ότι οι συντάκτες του ΠΣ δέχονται, πόσο σημαντικό θέμα είναι η οικεία θρησκευτική παράδοση για την καλλιέργεια της ταυτότητας και της ιδιοπροσωπίας του ελληνορθόδοξου Χριστιανού: «Η θρησκεία είναι βασική διοικούσα του πολιτισμού ενός λαού, περιλαμβάνει και νοηματοδοτεί ουσιώδη πολιτιστικά γεγονότα της ζωής του, συγκροτεί και χαρακτηρίζει την πολιτισμική ταυτότητά του» (ΠΣ σ.13). Αν οι εν λόγω συντάκτες, όμως, πίστευαν αληθινά αυτά που οι ίδιοι γράφουν, θα έπρεπε να σεβαστούν την ορθόδοξη πίστη και να μην τη συμφύρουν με θρησκευτικά πρότυπα και χαρακτηριστικά ξένα προς τον τοπικό πολιτισμό, αλλά να βρουν τον τρόπο, όπως τον είχαν βρει και στο ισχύον Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών να παραθέτουν σε ξεχωριστές διδακτικές ΘΕ κάποια στοιχεία και για τις άλλες θρησκείες. Η μείξη και ο ακταρμάς των θρησκειών που κάνουν αποτελεί άλλο ένα σημείο στο οποίο εντοπίζεται η πρόθεση εξαπάτησης εκ μέρους των συντακτών του ΠΣ. Πολύ δε περισσότερο προξενεί εντύπωση η αδιαλλαξία, το πείσμα και η εμμονή που επιδεικνύουν ως απάντηση σε όσες κριτικές ασκούνται για το θέμα του συνονθυλεύματος!
[41]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 86-87.
[42]ΠΣ, σ. 17.
[43]ΠΣ, σ. 11.
[44]ΦΕΚ τ.Β΄αρ.303/13-03-03.
[45]ΠΣ, σ. 10-11.
[46]ΠΣ, σ. 11-12.
[47]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 86.
[48]ΠΣ, σ. 25.
[49]ΠΣ, σ. 11, 13.
[50]ΠΣ, σ. 38.
[51]επίσης ΠΣ, σ. 51.
[52]ΠΣ, σ. 51.
[53]ΠΣ, σ. 111-112.
[54]ΠΣ, σ. 120-121.
[55]ΠΣ, σ. 40.
[56]ΠΣ, σ. 45.
[57]ΠΣ, σ. 68-69.
[58]ΠΣ, σ. 46-47, 78-79.
[59]ΠΣ, σ. 123-124.
[60]ΠΣ, σ. 40.
[61]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 64.
[62]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 52.
[63]ΠΣ, σ. 88-90.
[64]ΠΣ, σ. 45.
[65]ΠΣ, σ. 68-69.
[66]ΠΣ, σ. 35, 74.
[67]ΠΣ, σ. 46-47.
[68]ΠΣ, σ. 78-79.
[69]ΠΣ, σ. 78.
[70]ΠΣ, σ. 123-124.
[71]ΠΣ, σ. 143-144.
[72]ΟΕ, σ. 80.
[73]ΠΣ, σ. 145-146.
[74]ΠΣ, σ. 147-148.
[75]ΠΣ, σ. 57.
[76]ΠΣ, σ. 61.
[77]ΠΣ, σ. 62, 70-71.
[78]ΠΣ, σ. 72-73.
[79]ΠΣ, σ. 91.
[80]ΠΣ, σ. 109-110.
[81]ΠΣ, σ. 19.
[82]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 87.
[83]ΠΣ, σ. 13.
[84]ΠΣ, σ. 11.
[85]Μτ.3, 17 Μκ. 1, 1 Ιω. 11, 27 κ.α.
[86]Λκ. 2, 11 Ιω. 4, 42 Πρ. 5, 31 Φιλ. 3, 20 κ.α.
[87]Ιω.14, 6.
[88]Ιω.11, 26.
[89]Ιω.8, 12.
[90]ΠΣ, σ. 12.
[91]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 64.
[92]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 86, 97.
[93]ΠΣ, σ. 51.
[94]ΠΣ, σ. 93-94.
[95]ΠΣ, σ. 23, όπου «προσεγγίζεται η θρησκεία αυτή καθεαυτή· δηλαδή, πρόκειται για μια σταδιακή χαρτογράφηση και αναγνώριση των βασικών εξωτερικών χαρακτηριστικών της. Στη βαθμίδα αυτή παρέχονται αφηγηματικά στοιχεία γύρω από τα πρόσωπα, τα έθιμα, τα σύμβολα, τις παραδόσεις, την ιστορία, τα μνημεία, την κοινωνική και πολιτιστική ζωή των θρησκευτικών παραδόσεων».
[96]ΠΣ, σ. 67.
[97]ΠΣ, σ. 97.
[98]ΠΣ, σ. 102.
[99]ΠΣ, σ. 12.
[100]ΠΣ, σ. 12.
[101]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 36.
[102]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 58.
[103]ΠΣ, σ. 40.
[104]ΠΣ, σ. 65.
[105]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 54-55.
[106]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 98.
[107]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 45-46.
[108]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 98.
[109]ΠΣ, σ. 12.
[110]ΠΣ, σ. 29.
[111]ΠΣ, σ. 31, ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 45-46.
[112]ΠΣ, σ. 12, 13, 16, 17.
[113]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 87.
[114]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 59.
[115]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 53.
[116]ΟΔ.ΕΚΠ., σ. 44.
[117]ΠΣ, σ. 20.
[118]ΠΣ, σ. 13.
[119]ΟΕ. σ. 54.
[120]Την ημερίδα διοργάνωσε το Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, στις 12/03/2014 http://www.youtube.com/watch?v=b–l9PdauGog#t=194.
