Άπαντες οι Πατέρες και Αδελφοί, οι αποτελούντες την Αγιορειτικήν Αδελφότητα και οι οποίοι διαβιώνουν ενασκούμενοι εν τοις Ιεροίς Κοινοβίοις, εν τοις Κελλίοις, και εν τοις όρεσιν, και σπηλαίοις, και εν «ταις οπαίς» της γης ευρισκόμενοι, αθεάτως και εν αφανεία, μετά βαθυτάτης θλίψεως και συνοχής καρδίας,
επληροφορήθησαν άλλο ένα δυσάρεστον, αδιανόητον και ανείπωτον γεγονός, του οποίου η είδησις και η αναγγελία και μόνον, είναι ικανή να προκαλέση όχι μόνον την αποστροφήν, την αηδίαν και την πλήρη απαξίωσιν, αλλά και τον πενθικόν κλαυθμόν και τα δάκρυα, όπου δια μίαν εισέτι φοράν λαμβάνει «χώρον» ένα ακόμη τραγικόν, δραματικόν, δυσάρεστον και σκανδαλώδες γεγονός, στον κατά τ᾽άλλα ευλογημένον, αγιασμένον και ιερόν τόπον της γλυκυτάτης Μητρός ημών Πατρίδος.
