Κρητικού Μαρίνα Ψυχολόγος Υγείας- Οικογενειακή/Συστημική Σύμβουλος
Τιμωρία, επιπλήξεις και άλλες τέτοιες συμπεριφοριστικές μέθοδοι αντιμετώπισης δύσκολων συμπεριφορών των παιδιών ήταν πολύ συνηθισμένες και δυστυχώς χρησιμοποιούνται από πολλούς ακόμα και σήμερα. Αποτελούσαν και δυστυχώς αποτελούν την εύκολη λύση.
Κάποιοι που διαβάζετε το κείμενο αυτό, ίσως αναρωτιέστε γιατί τα γράφω, αφού στο δικό σας παιδί οι τιμωρίες και η στέρηση μιας αγαπημένης δραστηριότητας είναι αποτελεσματικό μέσο για να συμμορφώνεται το παιδί στις οδηγίες των γονιών. Βραχυπρόθεσμα ίσως…όσο το παιδί είναι μικρό και δεν μπορεί να αποκρούσει την εξουσία των γονιών του…μακροπρόθεσμα όμως;
Κάπως έτσι νιώθουν και τα παιδιά μας, με την διαφορά πως εκείνα δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν και να βάλουν λόγια στα συναισθήματα, με αποτέλεσμα η δική μας δράση, να φέρνει την δικιά τους αντίδραση και να γίνεται ένας φαύλος κύκλος χωρίς τελειωμό. Τι θα βοηθούσε; Το να αντιμετωπίζουμε την συμπεριφορά και να προσπαθούμε να την καταστείλουμε, μοιάζει σαν να προσπαθούμε να σπάσουμε ένα παγόβουνο με το μαχαίρι της κουζίνας. Μπορεί να καταφέρουμε να σπάσουμε την κορυφή, αλλά θα έχουμε αντιμετωπίσει το πρόβλημα σε βάθος; Αυτό που θα φέρει αποτελέσματα τα οποία θα διαρκέσουν σε βάθος χρόνου, είναι να προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε ποια ανάγκη κρύβεται πίσω από την αλλαγή συμπεριφοράς του παιδιού μας. Τι θέλει να μας πει που δεν μπορεί, καθώς δεν ξέρει πώς να το εξωτερικεύσει; Όταν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα ξέρουμε και πώς να αντιμετωπίσουμε την δυσκολία που μας εκφράζει το παιδί μας, να έρθουμε πιο κοντά του και να οικοδομήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης από πολύ νωρίς, η οποία θα αποτελέσει την βάση για την κρίσιμη περίοδο της εφηβείας.
