Όλοι οι συμμετέχοντες διατηρούσαν εβδομαδιαίο ημερολόγιο όπου κατέγραφαν τις ώρες ύπνου τους.
Διαπιστώθηκε ότι όσοι από τους συμμετέχοντες απολάμβαναν τις λιγότερες ώρες ύπνου είχαν κατά 72% περισσότερες πιθανότητες να ξεπεράσουν κατά πολύ το φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος, σε επίπεδο παχυσαρκίας. Έπειτα από έξι μήνες, προέκυψε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ έλλειψης ύπνου και παχυσαρκίας, καθώς και έλλειψης ύπνου και αυξημένης αντίστασης στην ινσουλίνη.
Σε διάστημα ενός έτους, οι συσχετίσεις που προέκυψαν υπέδειξαν πως για κάθε μισή ώρα χαμένου ύπνου την ημέρα, ο κίνδυνος παχυσαρκίας και αντίστασης στην ινσουλίνη αυξάνεται κατά 17% και 39% αντίστοιχα.
Οι ερευνητές κατέληξαν λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η απώλεια ύπνου όχι μόνο είναι σωρευτική αλλά παράλληλα μπορεί μακροπρόθεσμα να επηρεάσει αρνητικά το μεταβολικό ρυθμό.