Τρία φάρμακα για την Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ) που ήδη κυκλοφορούν στο εξωτερικό, αναμένονται να κυκλοφορήσουν και στην Ελλάδα την προσεχή διετία.
Το ένα από αυτά είναι ενέσιμο και χορηγείται ενδοφλεβίως ανά εξάμησο σε ασθενείς με πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή της νόσου, ενώ τα άλλα δύο χορηγούνται από στόματος και προορίζονται για ασθενείς με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα μορφή της ΣΚΠ το ένα και για την δευτεροπαθώς προϊούσα το άλλο. Τα συγκεκριμένα φάρμακα έχουν ήδη τεθεί σε κυκλοφορία στις αγορές των Ηνωμένων Πολιτειών και αρκετών ευρωπαϊκών χωρών, και αναμένεται να βελτιώσουν περαιτέρω την ποιότητα ζωής των νοσούντων.
Παράλληλα, κ. Ωρολογάς, επισήμανε ότι κατά την τελευταία 25ετία έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας και ότι ενώ πριν 50 χρόνια, το προσδόκιμο επιβίωσης, μετά τη διάγνωση της νόσου ήταν 15 έτη, σήμερα, χάρη στις φαρμακευτικές θεραπείες, τους εμβολιασμούς και την έγκαιρη διάγνωση οι ασθενείς ζουν όσο θα ζούσαν και χωρίς τη νόσο. Τέλος, πρόσθεσε, ότι σήμερα υπάρχουν θεραπείες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γραμμής και σε πειραματικό επίπεδο τέταρτης γραμμής με αυτόλογη μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων.
Με μότο “Για έναν κόσμο χωρίς Σκλήρυνση κατά Πλάκας”, το συμπόσιο διαρθρώνεται γύρω από τα θεραπευτικά διλήμματα που περιλαμβάνουν στρατηγικές στη θεραπεία της υποτροπιάζουσας – διαλείπουσας και προϊούσας μορφής της νόσου, διαγνωστικά κριτήρια και κατευθυντήριες οδηγίες, διαγνωστικές προκλήσεις και διλήμματα, συμπτωματική αντιμετώπιση, διαγνωστικά εργαλεία και σύγχρονους biomarkers στην διάγνωση και καθημερινή παρακολούθηση και απεικονιστικές μεθόδους.
Επιπρόσθετα, το συμπόσιο περιλαμβάνει μια ειδική θεματολογία η οποία αποτελείται από τη δράση των νευρολογικών κλινικών στην Ελλάδα όπως με μελέτες περιπτώσεων, νοσήματα του φάσματος της οπτικής νευρομυελίτιδας, κεφαλαλγία και πολλαπλή σκλήρυνση, γυναίκα και πολλαπλή σκλήρυνση, νόηση και πολλαπλή σκλήρυνση. Επιδίωξη αποτελεί η ανάδειξη αυτών των θεμάτων και η ερμηνεία των “γκρίζων ζωνών” στη διαγνωστική και θεραπευτική προσπέλαση της νόσου, θεμάτων τα οποία παραμένουν παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 150 χρόνια από την πρώτη περιγραφή της νόσου από τον Charcot.
