«Η μεγάλη μου κόρη, Σουλτάνα, γεννήθηκε το έτος 1963. Επειδή εργαζόμασταν στη Γερμανία και εγώ και η σύζυγός μου μόλις απογαλακτίσθηκε την άφησα να μεγαλώσει κοντά στους γονείς της συζύγου μου.
Το καλοκαίρι του 1967 ή 68 ήρθαμε με άδεια εξ αιτίας του ότι το παιδί μας αρρώστησε. Πράγμα όμως περίεργο, κανένας γιατρός δεν ήταν σε θέση να μας εξηγήσει την αρρώστια της. Δεν αφήσαμε γιατρό που να μην τρέξουμε για το παιδί μας. Που ήταν γιατρός και δεν φθάσαμε. Όπου «ακούγαμε» γιατρό τρέχαμε.
Το πήγα, το έβρεξα. Όμως πέρασαν μέρες και δεν είδαμε καμία βελτίωση. Πήγαμε στην πηγή της Παναγίας στο Χορηγό όπου υπάρχει το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής. Πάλι δεν έγινε τίποτε.
Μετά από τρεις μέρες το πήγα στον «Άγιο Αθανάσιο». Το παιδί πλέον ήταν σε άθλια κατάσταση, δεν μιλούσε. Το έβαλα κάτω από την εικόνα του Αγίου, το έβρεξα. Στη στιγμή αποκοιμήθηκε. Φοβηθήκαμε.
Κοιμόταν βαθιά για περίπου 24 ώρες, χωρίς να ξυπνήσει καθόλου, ούτε για νερό. Όταν ξύπνησε ήταν ένα κανονικό, υγιέστατο παιδί. Από τότε, γιατρό δεν «είδε». Σήμερα η Σουλτάνα μου, ζει στη Θεσσαλονίκη, έχει την οικογένειά της, τα παιδάκια της. Δοξάζω το Θεό και τον Άγιο Αθανάσιο».
