Μπορεί να μην έχουμε χρήματα και γερή οικονομία, μπορεί να έχει φτωχοποιηθεί ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αλλά δεν πρέπει να έχουμε παντού παράπονα. Είμαστε πλούσιοι σε άλλα πράγματα. Έχουμε χορτάσει από δημαγωγία και από αερολογία. Χορτάσαμε εδώ και τρία χρόνια την «κατάργηση» των Μνημονίων και τώρα θα χορτάσουμε την καθαρή έξοδο από τα κατά τα άλλα καταργημένα Μνημόνια!
Του Νίκου Τσούλια
Εδώ ολοκληρώνεται η Γενική Παιδεία, που είναι η βάση για την μορφωτική ανέλιξη των νέων και για να εδραιωθεί η «κοινωνία της γνώσης και της μάθησης». Εδώ οι μαθητές ενηλικιώνονται και γίνονται πολίτες με όλα τα δικαιώματα της πολιτείας και παίρνουν την πρώτη μεγάλη απόφαση της ζωής τους, για να διαμορφώσουν το μέλλον τους με τις δικές τους φιλοδοξίες σε κοινωνίες αβεβαιότητας και υψηλής ανταγωνιστικότητας αλλά και πολλαπλών προκλήσεων.
Το λύκειο θέλει διαρκείς μεταρρυθμίσεις στο περιεχόμενό του και ενίσχυση του πολιτιστικού και παιδαγωγικού του ρόλου. Θέλει τη διαμόρφωση ενός «Εθνικού Απολυτηρίου», το οποίο θα συνδεθεί με την ενίσχυση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης και με τη συστηματική άμβλυνση των ανισοτήτων στους κόλπους των μαθητών.
Με βάση το «Εθνικό Απολυτήριο» αφενός και με τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις κάθε Σχολής αφετέρου μπορεί να διαμορφώνεται η πρόσβαση των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κλείνοντας αξιόπιστα και οριστικά το κεφάλαιο των διαρκών (και χωρίς νόημα) αλλαγών στο Σύστημα πρόσβασης, για να είναι μόνιμο μέλημα της πολιτείας ο περιεχόμενο της εκπαίδευσης και όχι τα «εξωτερικά» στοιχεία της.
Ο στόχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι κυνικός. Επιχειρεί να παγιδεύσει μαθητές και γονείς στις προσεχείς εκλογές. Μέχρι τότε δεν θα φέρει κανένα σχέδιο νόμου για την «ελεύθερη πρόσβαση», απλά γιατί δεν έχει καμιά πρόταση. Θα υποσχεθεί όμως προεκλογικά ότι θα το …κάνει την επόμενη φορά! Αλλά είναι γυμνή η πραγματικότητα. Ποιος τους εμποδίζει να εφαρμόσουν τώρα αυτή την άνευ προηγουμένου δημαγωγική πρόταση, αφού δεν έχει καμιά σχέση με τους περιορισμούς των μνημονίων τους;
Μπορεί ο κ. Γαβρόγλου να αρέσκεται στη δημαγωγία και στην αοριστολογία, να επιδίδεται σε ασυναρτησίες και σε εξαπατήσεις μέχρι να τελειώσει η απόλυτα αντιεκπαιδευτική παρουσία του στο Υπουργείο Παιδείας. Μπορεί να μην τον ενδιαφέρει ούτε η προστασία του ονόματός του από την πλήρη αποτυχία στο έργο του αλλά ούτε και από το φληνάφημα περί της «κατάργησης» των πανελλαδικών εξετάσεων.
Δεν θα έπρεπε όμως στοιχειωδώς να υπονομεύει την προσπάθεια των μαθητών – προσπάθεια που απαιτεί συνεχές και συστηματικό διάβασμα και όχι το πρωτόγνωρο χαλάρωμα που επέβαλε στο λύκειο – λόγω της θέσης που κατέχει! Ακόμα και ο άκρατος λαϊκισμός και ο συνειδητός εμπαιγμός έχουν και αυτοί όρια
