: Η κατάθεση του από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με εμβληματικά σημεία αναφοράς την ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και την υιοθέτηση για την πρόσβαση στα Πανεπιστήμια αποτέλεσε έμπρακτη επιβεβαίωση της ιδεολογικής και πολιτικής θεώρησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Γράφει ο Γιώργος Γεωργακόπουλος

Η διακριτή στόχευση και των δύο αυτών πτυχών της νομοθετικής αυτής  παρέμβασης έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό στοιχείο την διάθεση ενός  βαθιά συντηρητικού μετασχηματισμού του εκπαιδευτικού τοπίου.

Στις γραμμές του νομοσχεδίου ανιχνεύεται με τρόπο εμφατικά επιδεικτικό ένα πλέγμα νεοσυντηρητικών και  αναχρονιστικών θεωρήσεων. Αστυνομία και σύστημα επίβλεψης με κάμερες στα αλλά και σημαντικός περιορισμός των θέσεων εισαγωγής σε αυτά, μια επιλογή που θα αισθητοποιήσει ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.

Οι θεωρήσεις αυτές λειτουργούν ως πυκνωτές της κυβερνητικής στρατηγικής η οποία αποσκοπεί στην αυστηροποίηση των εκφάνσεων της δημόσιας ζωής με όρους κοινωνικής μηχανικής όσο και στην υπονόμευση μιας βασικής κατάκτησης της κοινωνίας μας, αυτής της δημοκρατικοποίησης της γνώσης.

Η υιοθέτηση της αναμένεται να προκαλέσει μείωση της τάξης τουλάχιστον του 30% ( σύμφωνα με αναλύσεις που έχουν ήδη δημοσιευθεί) στον αριθμό των θέσεων εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Σε συνδυασμό με την δραματική μείωση των δυνατών επιλογών που μπορεί να κάνει ο κάθε υποψήφιος σε σχέση με το 2020(10% των σχολών του για τα ΓΕΛ και στο 20% για τα ΕΠΑΛ) γίνεται αντιληπτό ότι ο δρόμος για το Πανεπιστήμιο για μια μεγάλη μερίδα υποψηφίων κλείνει….

Αποτυπώνεται με τρόπο ξεκάθαρο η πολιτική ενός «βίαιου» μετασχηματισμού του πανεπιστημιακού χάρτη. Δυστυχώς, δεν προκρίνεται η επιλογή ενός στρατηγικού σχεδιασμού για τον εξορθολογισμό του. Μια τέτοια επιλογή με κριτήρια τις ανάγκες των καιρών και τις προκλήσεις της εποχής, βασισμένη στον διάλογο, την σύνθεση και το όραμα για το αύριο  θα έπρεπε να αποτελεί την επιθυμία και την επιλογή της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Αντίθετα, η κυβερνητική πλειοψηφία επέλεξε τον δρόμο της άκαμπτης επιμονής σε πολιτικές που ικανοποιούν αυτάρεσκα ένα ακραία συντηρητικό ακροατήριο αλλά όχι την κοινωνία…

Η δημόσια συζήτηση δυστυχώς περιστρέφεται γύρω από τον τρόπο εξέτασης και πρόσβασης στα και όχι στο πως θα κατοχυρωθεί η παιδαγωγική αυτονομία του Λυκείου με όρους καινοτομίας, δημιουργικότητας και διαμόρφωσης ενός ευρύτερου ρόλου στη ζωή των μαθητών (να ενισχυθεί και να αναδειχθεί το σχολείο με κυρίαρχους τους άξονες της Τέχνης, του Πολιτισμού, της Μουσικής και του Αθλητισμού). Η ανάγκη θεσμοποίησης του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία και της θέσπισης του Εθνικού Απολυτηρίου φαντάζουν δυστυχώς πολύ μακρινά για την κυβερνητική θεώρηση…

Η αντίληψη ότι ο χαμηλός βαθμός δεν μπορεί να οδηγήσει στο Πανεπιστήμιο αλλά με το κατάλληλο εισόδημα μπορεί να οδηγήσει στα κολλέγια και την απόκτηση πτυχίου με τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα, είναι ενδεικτική της ταξικής θεώρησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας η οποία εμφανίζεται να πιστεύει πως τα ασθενέστερα στρώματα δεν έχουν θέση στην ανώτερη εκπαίδευση.

Η λευκή κόλλα (χαμηλές βαθμολογίες και επιδόσεις στις εξετάσεις) στη θεώρηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας μπορεί να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα πρόσβασης μόνο για όσους φοιτητές επιδιώκουν την πρόσβαση στα Δημόσια Πανεπιστήμια..

Η ίδια επίδοση αντίθετα, δεν φαίνεται να έχει την ίδια αποτύπωση στο ζήτημα της πρόσβασης στα κολέγια…. Το πλέγμα προϋποθέσεων με μορφωτικά χαρακτηριστικά αποδυναμώνεται εμφατικά και η πρόσβαση στα κολέγια διαμορφώνεται κυρίαρχα με οικονομικούς όρους.

«Η  λευκή κόλλα γίνεται λευκή επιταγή…»

Μια «εν λευκώ» εξουσιοδότηση πρόσβασης με τα οικονομικά κριτήρια να δεσπόζουν.

Αυτή η νέα κατάσταση στρέφεται ενάντια στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα τα οποία θα δουν τα παιδιά τους να εκπληρώνουν τον ρόλο για τον οποίο είναι προορισμένα σύμφωνα με τις νεοσυντηρητικές θεωρήσεις…

Η προεκλογική αναφορά στον «ψυκτικό από το Περιστέρι»ως  προβολή του μέλλοντος μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ…

Τα παιδιά του σήμερα, οι πολίτες του αύριο δεν θα είναι οι πληβείοι μιας νέας εποχής όπου θα κυριαρχεί η ανισότητα και η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης..

Δεν είναι αυτό το αύριο που ονειρευόμαστε…

Δεν θα είναι αυτό το αύριο που θα ζήσουμε…

Ο Γιώργος Γεωργακόπουλος είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Γραμματείας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής